Παρασκευή, Μαρτίου 30, 2007
A-18.3.2007

Το μισό ρεπερτόριο του ελληνικού τραγουδιού…αναφέρεται σε κάποιον/ κάποια παρατημένο/ -η!

Οι παρατημένοι μάλιστα πονούν, υποφέρουν και χτυπιούνται.
Θα έδιναν τα πάντα για να έχουν το αντικείμενό του… πόθου τους πίσω.
Θυσιάζονται, πίνουν, καπνίζουν, προσπαθούν να ξεχάσουν…και πάει λέγοντας!

Και ρωτάω…γιατί κανείς δεν γράφει για τον πόνο αυτού που φεύγει;


Ε…κυρία…γιατί;


Δεν πονάει, άραγε, αφού ελπίδες και όνειρα προδόθηκαν…οπότε και αναγκάζεται να φύγει;

Δεν χτυπιέται σε μπαράκια με φίλους για να καταλάβει τι πήγε στραβά;

Δεν αποφεύγει όλα τα μέρη που πήγαιναν μαζί…απλά για να μην θυμάται;

Ποιος είπε ότι ο πόνος είναι αποκλειστικό δικαίωμα αυτού που μένει;

Δύναμη θέλει για να φύγει κανείς…


ΕΛΕΟΣ…κύριοι τραγουδοποιοί...ΕΛΕΟΣ
ήθελε να φύγει και έφυγε...και δεν γυρνάει πια…
ας πρόσεχα/ ας πρόσεχες/ ας πρόσεχε/ ας προσέχαμε/ ας προσέχατε/ ας πρόσεχαν…


Ας προσεχ…
 
Εκφράστηκε η Giramondo at Παρασκευή, Μαρτίου 30, 2007 | 11 Εσύ τι λες;
Τετάρτη, Μαρτίου 21, 2007

Εμείς οι Έλληνες πολίτες ζούμε, σε καθημερινή πλέον βάση, μια απαξίωση σε βάρος μας. Σε κανέναν άλλο τομέα της Διοίκησης της χώρας μας η απαξίωση αυτή δεν είναι πιο έντονη απ' ότι στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης.
Διαμαρτυρόμαστε για την απαξίωση σε βάρος μας, που παίρνει τη μορφή τυφλής βίας εναντίον συμπολιτών μας.
Διαμαρτυρόμαστε για την απαξίωση σε βάρος μας, όταν αυτή εκδηλώνεται με την συγκάλυψη της έκνομης δράσης μερικών αστυνομικών.
Διαμαρτυρόμαστε για την απαξίωση σε βάρος μας, που αποτελεί η αδιανόητη ταλαιπωρία για την έκδοση διαβατηρίου και ταυτότητας.
Φτάνει πιά! Ζητούμε τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων για να σταματήσει η απαξίωση σε βάρος των Ελλήνων πολιτών. Ζητούμε:
Τον απόλυτο σεβασμό προς την προσωπικότητα και την αξιοπρέπεια των πολιτών.
Την αποκατάσταση, με έργα και πράξεις, της αξιοπιστίας της Ελληνικής Αστυνομίας στην οποία έχει ανατεθεί η τήρηση της έννομης τάξης.
Τον άμεσο εξορθολογισμό διαδικασιών για την έκδοση διαβατηρίων και ταυτοτήτων.
Ζητούμε αυτά που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα σε μια δημοκρατική κοινωνία στον 21ο αιώνα.
Μια πρωτοβουλία των ιστολογίων: Αμπελοφιλοσοφίες, αναΜορφωση - ιστολογιο, ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΡΕ, Ελεύθερος Σκοπευτής, Ιστολόγιον, ΚΑΙ βλέπω ΚΑΙ ακούω ΚΑΙ μιλάω, Καλτσόβρακο, Λαπούτα, Λευκός Θόρυβοςλ:ηρ, Μαργαριταρένια, Με Νταούλια και Ζουρνάδες, Στέφανος Ν. Παπανώτας, το χέρι, Ψιλικατζού, ANARRIMA, Digital Era, divaynne, doncat, eidisis-sxolia, Fairy Smoke, fastbackwards, Gravity & the Wind, GreekUniversityReform, Non-Linear Complexity, Nylon, oraelladas, RealityTape, taparaponasas stoMIXER, vrypannetweblog, We are not alone


 
Εκφράστηκε η Giramondo at Τετάρτη, Μαρτίου 21, 2007 | 3 Εσύ τι λες;
Δευτέρα, Μαρτίου 19, 2007





Το κάθε τι και ο καθένας…θέλει κάτι,
κάτι μικρό… «να τόσο δα»…
Και δεν καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει πια
αυτό το «τόσο δα»…
Γιατί πολλά μικρά κομμάτια…μοίρασα
και δεν υπάρχουν άλλα πια…
Και αν υπάρχουν είναι για μένα…
Γιατί …να…ένα «τόσο δα»…είμαι και εγώ…

Αντίο λοιπόν σε ότι πιέζει…και καταπιέζει…γιατί τι θα μείνει αν πιέσεις ένα «τόσο δα»;…
Αέρας θα μείνει…καπνός…θα γίνει.


Υ.Γ. :
Αφιερωμένο…στην κυρία που έδωσα «τα παπούτσια στο χέρι» σήμερα το πρωί! Δεν ήξερες…δεν ρώταγες; Πιέζομαι μόνο όταν αξίζει…αλλιώς φτιάχνω βαλίτσες…είμαι παλιοχαρακτήρας…δηλαδή!

Υ.Γ. : Ναι…ναι τα έχω πάρει και δαγκώνω!
 
Εκφράστηκε η Giramondo at Δευτέρα, Μαρτίου 19, 2007 | 0 Εσύ τι λες;
adopt your own virtual pet!

SYNC ME @ SYNC