Πέμπτη, Απριλίου 17, 2008
Σκηνή Πρώτη:

Σκιά σταχτί…με χέρια που υπόσχονται πολλά, λόγια που ξέρεις ότι είναι κενά…και όμως σου αρέσει να τα ακούς…έχεις βίτσιο…ίσως γιατί τα χέρια εκείνα να είναι τα μόνα που σου θυμίζουν το πόσο μικρή και αδύναμη είσαι…τα μάτια της σκιάς δακρύζουν και τα πιστεύεις…ξέρεις όμως…πως μέχρι εκεί φτάνει αυτή η σκιά…άλλο δεν μπορεί...είναι άλλωστε μια σκιά…και όταν ο ήλιος χάνεται…χάνεται και η σκιά…ξέχασέ το…

Σκηνή Δεύτερη:

Σκιά γκρι…σκιά που στο παρελθόν έχει αλλάξει πολλά χρώματα…που νόμιζες ότι ήταν το κέντρο της ζωής σου…όποιο χρώμα κι αν είχε…που πίστευες…με μάτια κλειστά…δεν μιλά αυτή η σκιά…μόνο αν την αναγκάσεις…και ξαφνικά ανοίγεις τα μάτια …ξαφνικά ;…μιλάει…λέει ψέματα…και το ξέρεις πως και αυτή δεν αντέχει…δεν θέλει…δεν θα γίνει η σκιά της νύχτας…αυτή που δημιουργούν τα κεριά…ξέχασέ το…

Σκηνή Τρίτη:

Σκιά μολυβί…σκιά που δεν ξέρεις που να τοποθετήσεις…που εμφανίζεται όπου θέλει και όπως θέλει…που κατηγορεί…εκλιπαρεί…απαιτεί και υπόσχεται με μια και μόνο λέξη…με ένα γέλιο ανάμεσα στην υστερία και τη σοφία…και κάθεσαι απέναντι…και την κοιτάς…ξέρεις ότι αυτή είναι δυνατή…και μπορεί να επιβιώσει…παντού και πάντα…γιατί έχει…στα χέρια…τον έλεγχο…έχει το φως…αλλά ξέχασέ το…

Σκηνή Τέταρτη:

Σκιά μαύρη…που δεν ήμουν…αλλά έγινα…έγινα;…ξέχασέ το…!


_______


Υ.Γ. : Είπαμε...μια δόση την έχουμε...
 
Εκφράστηκε η Giramondo at Πέμπτη, Απριλίου 17, 2008 | 4 Εσύ τι λες;
Πέμπτη, Μαρτίου 20, 2008
Τελικά έχει πλάκα…

Στη ζωή αν αποφασίσεις να συνεργάζεσαι, να συνδιαλέγεσαι και γενικότερα να έχεις επαφή κάθε τύπου με τα άλλα δίποδα που κυκλοφορούν γύρω σου…θα έρθει μια στιγμή που θα αναρωτηθείς.
Κάνω εγώ τόσο λάθος ή οι άλλοι δεν πάνε καλά; Είναι τελικά στραβός ο γιαλός…ή εγώ αρμενίζω στραβά; Εδώ σε θέλω!
Και αν έχεις την ατυχία να έχεις και πολλά τέτοια συμβάντα…και μάλιστα παράλληλα αρχίζεις να αμφιβάλεις. Δεν μπορεί λες…να είναι ο γιαλός στραβός…εγώ αρμενίζω στραβά. Δεν μπορεί όλοι να έχουν πάρει ομαδικά χάπια και να έχουν βαλθεί να με τρελάνουν…δεν γίνεται. Και τι σκοπό θα είχαν άλλωστε; Δεν έχουν με τι άλλο να ασχοληθούν;
Και όταν τελικά σταματήσεις να αρμενίζεις και κάτσεις μέσα στη βάρκα σου…να δεις το γιαλό από μακριά…και να καταλάβεις τι στο διάολο συμβαίνει…αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι ότι απλά ο γιαλός είναι έρημος και άσχημος…και ότι απλά εσύ στην αγωνία σου να βρεις γιαλό…δεν το έβλεπες και αρμένιζες…πότε στραβά και πότε ίσια…μπας και βρεις την κρυφή ομορφιά του…που δεν υπάρχει…στο λέω εγώ.

Για τον σπιτονοικοκύρη που υποσχέθηκε να μου δώσει το σπίτι και άλλαξε γνώμη…
Για τους μαθητές μου…που ώρες-ώρες μου βγάζουν το λάδι…
Για εσένα που στέλνεις μηνύματα…ενώ σου έχω εξηγήσει ότι δεν θέλω…
Για φίλους που δεν ξέρουν τι θέλουν…
Για εσένα…που πίνεις μπίρες…
Για εσένα…που θέλεις…αλλά δεν ξέρεις τι θέλεις…
Για εμένα…που πάλι με ψάχνω…

Τελικά άντε μου στο διάολο γιαλέ!








 
Εκφράστηκε η Giramondo at Πέμπτη, Μαρτίου 20, 2008 | 5 Εσύ τι λες;
Τρίτη, Φεβρουαρίου 05, 2008

σε όλα εκείνα...τα μικρά...μικρούτσικα...τα...τόσα δα...που φεύγουν πριν καν συναντηθούμε.


Αντίο


 
Εκφράστηκε η Giramondo at Τρίτη, Φεβρουαρίου 05, 2008 | 3 Εσύ τι λες;
Πέμπτη, Ιανουαρίου 10, 2008

Giramondo1: Γεια σου!! Καλή Χρονιά! Σε χάσαμε! Πώς και πέρασες;

Giramondo2: Γεια σου κι εσένα!! Καλή χρονιά! Πολλά ρωτάς όμως! Τι θα πει πού ήμουν; Δεν σε έψαχνα εναγωνίως τόσο καιρό;

Giramondo1: Εμένα;

Giramondo2: Ναι…εσένα!! Στην άκρη του κόσμου έφτασα για να σε βρω!

Giramondo1: Μα πού με έψαχνες…αφού εδώ ήμουν.

Giramondo2: …το διαπίστωσα μετά…ότι δεν είχες κάνει βήμα…

Giramondo1: Ωραία…τώρα που με βρήκες…πες μου…τι με ήθελες αλήθεια;

Giramondo2: Ήθελα να σου πω διάφορα…αλλά ξέρεις…άλλαξα γνώμη…τελικά δεν θα σου πω τίποτα.

Giramondo1: Και γιατί;

Giramondo2: Γιατί ψάχνοντάς σε…κατάλαβα ότι σ’ αγαπώ έτσι όπως είσαι και δεν είναι ανάγκη να αλλάξεις εσύ…εγώ πρέπει να αλλάξω!

Giramondo1: Χμμμ…δηλαδή; Θα μου αρέσει εμένα αυτό;

Giramondo2: Φυσικά και θα σου αρέσει…θα γίνουμε αυτό που δεν ήμασταν τόσο καιρό…

Giramondo1: Και τι είναι αυτό παρακαλώ;

Giramondo2: Θα γίνουμε εμείς…

Giramondo1: Γιατί μέχρι τώρα τι ήμασταν;

Giramondo2: Ο καθρέφτης των άλλων…

-Νονά...σταμάτα τις φωτογραφίες επιτέλους!!!

 
Εκφράστηκε η Giramondo at Πέμπτη, Ιανουαρίου 10, 2008 | 2 Εσύ τι λες;
Τετάρτη, Οκτωβρίου 10, 2007
Έφτασε στα χέρια μου...και σας το μεταφέρω.

___________

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Για το ρατσιστικό πογκρόμ της 7ης Οκτώβρη στο Ρέντη


Οργανωμένη συμμορία παραστρατιωτικών δολοφόνων επιτέθηκε με αγριότητα κατά Πακιστανών μεταναστών που ζουν στην περιοχή του Ρέντη το βράδυ της Κυριακής 7 Οκτώβρη. Είναι η τρίτη φορά που γίνεται παρόμοια επίθεση στη γειτονιά την τελευταία εβδομάδα ! Ο στρατός των 50-60 φασιστοειδών που κατέφθασε με μηχανάκια χωρίς πινακίδες και φορούσε στρατιωτικά ρούχα, ήταν οπλισμένος με ρόπαλα, σιδερολοστούς, και μαχαίρια, και άρχισε να πετάει πέτρες, να σπάει πόρτες, και τελικά εισήλθαν έως και και σε μονονατοικία 4 Πακιστανών μεταναστών στην οδό Σαρανταπόρου 13, που –ευτυχώς- είχαν προλάβει να εγκαταλείψουν το σπίτι έντρομοι από την ταράτσα. Και τα έκαναν γης μαδιάμ. Παρά τις απεγνωσμένες εκκλήσεις μεταναστών και Ελλήνων γειτόνων, τα περιπολικά της αστυνομίας άργησαν να έρθουν και οι φασίστες είχαν φύγει.

Είναι φανερό ότι οι φασιστικές και ρατσιστικές συμμορίες, αποθρασυμένες και από την είσοδο του ακροδεξιού ΛΑΟΣ στη Βουλή, θεωρούν ότι ήρθε η ώρα να «δράσουν έμπρακτα» κατά των μεταναστών που ζουν στη χώρα.

1. Καταδικάζουμε τη βάρβαρη ρατσιστική επίθεση.

2. Καλούμε κάθε πολίτη της περιοχής, κάθε εργαζόμενο, νέο και νέα που απεχθάνεται το ρατσισμό και την ξενοφοβία, να αγκαλιάσει με την αλληλεγγύη του τους μετανάστες του Ρέντη, και τους περίοικους Έλληνες.

3. Απευθύνουμε κάλεσμα στις αντιρατσιστικές και μεταναστευτικές οργανώσεις, τα σωματεία, τις κοινωνικές και πολιτικές συλλογικότητες να αντιδράσουμε με τη μαζική μας κινητοποίηση, να καταδικάσουμε τα ρατσιστικά πογκρόμ, να προστατεύσουμε τους μετανάστες συμπολίτες μας, να μην αφήσουμε το φασιστικό αυγό του φιδιού να εκκολαφθεί.

NO PASSARAN!

Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών
Κίνηση «ΑΠΕΛΑΣΤΕ ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ»



Τηλ επικοινωνίας: 6974363037, Θανάσης Κούρκουλας


_________________

Μερικές φορές...νομίζω ότι ξεχνάω σε ποια πόλη ζω...συμβαίνουν αυτά;;;
Καταλαβαίνουν αυτοί οι "άνθρωποι" τι κάνουν;

Αν ποτέ πιαστούν οι δράστες (σιγά να μην...λέμε...τώρα!!)...θα πρότεινα να τους στείλουν σε μια πλατεία της Γερμανίας...όπου με είχαν κυνηγήσει πριν χρόνια...κάτι "φίλοι τους" επειδή ήμουν...φοιτήτρια, ξένη και μελαχρινή. Έτρεξα...σαν παλαβή να μπω σε ένα οποιοδήποτε τραμ...να φύγω...να γλιτώσω...να μην φοβάμαι...

Αλήθεια ξέρετε...πώς είναι να ζεις...με τη φράση..."τρεχάτε ποδαράκια μου" σφηνωμένη στο κεφάλι;


 
Εκφράστηκε η Giramondo at Τετάρτη, Οκτωβρίου 10, 2007 | 4 Εσύ τι λες;
adopt your own virtual pet!

SYNC ME @ SYNC