Τετάρτη, Μαΐου 31, 2006
Τι με ενοχλεί σήμερα…γιατί ως γνωστόν είμαι γυναίκα…το οποίο και σημαίνει ότι άλλα πράγματα με ενοχλούσαν χθες…και άλλα θα με ενοχλούν αύριο.

1) Το σπίτι που πρέπει να γεμίζω με ψεύτικες φωνές
2) Ο καφές που δεν γίνεται ποτέ όπως τον θέλω
3) Ο καιρός που δεν αποφασίζει τι θέλει
4) Το ψυγείο που είναι άδειο και δεν γεμίζει αυτόματα
5) Όλα τα βιβλία που δεν προλαβαίνω να διαβάσω
6) Το κινητό που χτυπάει με μανία
7) Όλες οι μουσικές του κόσμου που δεν γνωρίζω
8) Όλοι οι άνθρωποι που δεν μπορώ να βοηθήσω
9) Όλοι οι αγαπημένοι μου που είναι μακριά
10) Τα τετράχρονα που χθες χόρευαν φανταστικά στο tip tap show (ενώ εγώ ούτε καλαματιανό!)
11) Το ότι δεν ξέρω πώς να βάλω μουσική στο blog μου
12) Όλοι όσοι μου έχουν θυμώσει
13) Εσύ που δεν είσαι εδώ
14) Όλα τα VIP blog με τα εκατοντάδες comments που βαριέμαι να διαβάσω
15) Ο Μούρης που μου λείπει
16) Το blue-white που με έχει ακόμα στις 36 ώρες αναμονή (κατά τα άλλα όμως το λατρεύω!)
17) Όποιος δίνει τις θέσεις για την έκθεση του Raffael τις μέρες που θέλω να πάω εγώ…και με αφήνει πάντα εκτός!
18) Όσα ταξίδια δεν έχω κάνει
19) Α! Να μην ξεχάσω τα ρούχα που δεν αυτοσιδερώνονται
20) Ο Darthiir που δεν γράφει πια συχνά (ελπίζω τουλάχιστον να ασχολείσαι με την αλεπουδίτσα!)
21) Η φτώχια, η πείνα, η αδικία, οι σεισμοί…και όλα τα σχετικά

Λέω να συνέλθω και να σταματήσω…





Υ.Γ. :
Μου τη σπάει ο κύριος Blogger που αποφάσισε να μην ανεβάζει φωτογραφίες σήμερα...
 
Εκφράστηκε η Giramondo at Τετάρτη, Μαΐου 31, 2006 | 15 Εσύ τι λες;
Τετάρτη, Μαΐου 24, 2006
Με αφορμή το post του padrazo και για να μην γράψω ένα comment σεντόνι:

Έλληνας μετανάστης…μα υπάρχει ακόμα αυτή η φράση;;
Φυσικά και υπάρχει…στα ΜΜΕ ακούμε όμως ο ελληνισμός του εξωτερικού και κάπως ακούγεται αυτό…πιο εύηχο…και δύσκολα το συνδέει κανείς με προβλήματα και δυσκολίες…φανταζόμαστε αυτόν τον ελληνισμό επιτυχημένο…με βίλες και πισίνες!

Ας περάσουμε τώρα στα παιδιά των μεταναστών και στην εκπαίδευση που αναφέρθηκε και ο padrazo. Υπάρχουν τρία είδη ελληνικών σχολείων. Τα «καθαρά» ελληνικά σχολεία, τα μεικτά σχολεία και τα συμπληρωματικά. Στα πρώτα γίνονται όλα τα μαθήματα στα ελληνικά…όπως και στην Ελλάδα περίπου…χωρίς όμως και τη δημιουργία κατάλληλου εκπαιδευτικού προγράμματος…γιατί άλλωστε;;;
Στα μεικτά σχολεία τα μαθήματα γίνονται μισά στα ελληνικά και μισά στη γλώσσα της χώρας παραμονής των παιδιών. Και τα συμπληρωματικά είναι ουσιαστικά κάτι σαν φροντιστήριο το απόγευμα με λίγα ελληνικά, λίγο ιστορία και ότι άλλη τρύπα μπορούμε να καλύψουμε τέλος πάντων.

Να μιλήσουμε για το εκπαιδευτικό υλικό;; Κάπου-κάπου βγαίνει και ένα βιβλίο…έτσι για τα μάτια του κόσμου…που πολλές φορές απλά δείχνει πως ακόμα δεν καταλαβαίνουν στο υπουργείο περί τίνος πρόκειται. Ξέρετε κύριοι ποια η διαφορά της διδαχής μιας γλώσσας ως «ξένη γλώσσα» από τη διδαχή μιας γλώσσας ως «δεύτερη γλώσσα»;; Αλλά είναι πιο εύκολο να τα ρίχνουμε στα παιδιά και στους γονείς που λιώνουν πάνω από την ψησταριά της ταβέρνας τους!

Πάμε στο διδακτικό προσωπικό…αρκετοί έχουν μπάρμπα στην Κορώνη (δεν λέω όλοι…γιατί δεν μου αρέσουν οι γενικεύσεις…πάντως όσοι έτυχε να γνωρίσω…είχαν…απλά για τα πρακτικά!) οπότε και πήραν την καλή αυτή θέση με το διπλό μισθό! Το τι κάνουν από εκεί και πέρα…το περιέγραψε και ο padrazo. Και καλά προσπαθούν να κάνουν μάθημα αλλά δεν μπορούν γιατί δεν είναι καλές οι συνθήκες. Τα βάζουν με τους γονείς που δεν στέλνουν τα παιδιά τους –ειδικά στα συμπληρωματικά απογευματινά σχολεία- και δεν κοιτάνε γιατί ενώ ξεκινάνε με 30 παιδιά στην αρχή του χρόνου στο τέλος άντε να πηγαίνουν 5. Προφανώς κύριε δεν βρήκες τον κατάλληλο τρόπο να κρατήσεις τα παιδιά. Το αστείο είναι ότι σε συζήτηση για τις αλλαγές που μπορούν να γίνουν ώστε τα ελληνόπουλα να δείξουν ενδιαφέρον και να μην πηγαίνουν μόνο στο γερμανικό σχολείο αλλά να πατάνε και το πόδι τους στο ελληνικό…η τρομαγμένη απάντηση του δάσκαλου ήταν:
-Μα τι θα κάνω με το πρόγραμμα του υπουργείου;
- Και τώρα τι θα κάνεις που έφυγαν όλοι σε ρωτάω; Θα κρατάς μόνος σου το πρόγραμμα;
Αλλά τι σε νοιάζει εσένα για στα σπασμένα ελληνικά τους; Για τις ελπίδες των γονιών να γυρίσουν μια μέρα στην Ελλάδα και τα παιδιά τους να μπορούν να ενταχθούν χωρίς προβλήματα στην ελληνική κοινωνία; Για αυτά τα παιδιά που βλέπουν πια την Ελλάδα μόνο ως θάλασσα άντε και ως τον παππού και τη γιαγιά; Που δεν μπερδεύουν την αντωνυμία όταν λένε «εσείς οι Έλληνες»…απλά έτσι αισθάνονται. Άραγε έχεις παρακολουθήσει κάθε πότε λένε «εμείς οι Έλληνες» και κάθε πότε «εσείς οι Έλληνες» ή απλά το διορθώνεις στα γρήγορα νομίζοντας πως πρόκειται για ένα ακόμα γραμματικό λάθος;

Και περνάμε στην εκκλησία. Τι σχέση έχει θα μου πείτε η εκκλησία; Μα φυσικά και έχει. Είναι ένας θεσμός…και ο παπάς της ενορίας (ως ένας από τους «άρχοντες» της κάθε ελληνικής κοινότητας του εξωτερικού) θα μπορούσε να οργανώσει τους πιστούς του και να κάνει πολλά για τα ελληνόπουλα του εξωτερικού. Μα είναι δυνατόν; Παραλογίζομαι; Μάλλον ναι παπά Γ. Γιατί εσύ ξέρεις πιο καλά να διώχνεις τους πιστούς που δεν συνεισφέρουν οικονομικά στο παγκάρι σου, να κάνεις τη λειτουργία σε χρόνο ρεκόρ, να τσακώνεσαι στο σύλλογο ελλήνων της περιοχής σου, να απειλείς όσους δεν έρχονται για εξομολόγηση πριν τη θεία μετάληψη (γιατί άραγε;), να διεκδικείς για την εκκλησία το χωράφι που έχει παραχωρήσει το γερμανικό κράτος στο ελληνικό μετά την καταστροφή του θρυλικού «σπιτιού των ελλήνων». Τελικά μάλλον έχεις δίκιο τόση δουλειά που να τα προλάβεις όλα;

Είπα σύλλογο και θυμήθηκα μία άλλη κωμωδία…άραγε το ελληνικό μας κράτος στέλνει την αφρόκρεμα στο εξωτερικό…ή μήπως στέλνει έξω να παίρνουν τους παχυλούς μισθούς όσους μπορούν να καταστρέψουν ότι θετικό υπάρχει για τη χώρα μας;
Τα πανεπιστήμια του εξωτερικού που έχουν κρατήσει την έδρα των νεοελληνικών είναι λίγα…γιατί η οικονομική κρίση δεν έχει χτυπήσει μόνο την Ελλάδα και η ζήτηση από τη μεριά των φοιτητών είναι έτσι κι αλλιώς μικρή. Το Υπουργείο Παιδείας της Ελλάδας βοηθάει αυτά τα τμήματα που έχουν μείνει στέλνοντας εκπαιδευτικό προσωπικό και φυσικά καλά κάνει!!

Αυτό που δεν κάνει καλά είναι η επιλογή των καθηγητών που στέλνει. Γιατί κάποιος πρέπει να μου εξηγήσει ποιος διάλεξε καθηγητή που ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα του σήμερα δεν αξίζει τίποτα και ότι μετά την αρχαιότητα…δεν έχουμε τίποτα να επιδείξουμε…γιατί αν θυμάμαι καλά ο ρόλος αυτού του ανθρώπου είναι να κρατήσει τους φοιτητές του τμήματος και να κερδίσει νέους…έτσι ώστε να μην κλείσει ένα ακόμα νεοελληνικό τμήμα. Για να μην μιλήσουμε για τις μεθόδους διδακτικής του, το περιεχόμενο των σεμιναρίων του και τον τρόπο συμπεριφοράς προς τους φοιτητές που δεν θεωρούσε άξιους του επιπέδου του!! Γιατί όπως έλεγε δεν τον ενδιέφερε να είναι ο καθηγητής των πολλών…αλλά των λίγων…των εξαιρετικών!! Δεν άκουσα; Πώς είπατε;

Η μεγάλη ιδέα που είχε ήταν να ανεβάσει ένα θεατρικό έργο…δικό του…έτσι ώστε να εντυπωσιάσει και το υπουργείο. Για το έργο χρειαζόταν χρήματα…και για τα χρήματα τον ελληνικό σύλλογο της πόλης…τον οποίο και έκανε γυαλιά καρφιά μέχρι που πήρε αυτά που ήθελε. Το έργο το ανέβασε όχι με φοιτητές των ελληνικών…γιατί δεν ήταν αρκετά καλοί για αυτόν…αλλά με φοιτητές της θεατρικής σχολής που απλά ήθελαν να κάνουν τσάμπα διακοπές στην Ελλάδα και λέξη ελληνικά δεν έμαθαν πέρα από τις άπειρες βωμολοχίες των διαλόγων του θεατρικού έργου. Και για να κλείσουμε πολλοί φοιτητές έφυγαν…αυτό το νεοελληνικό τμήμα δεν υπάρχει πια…σώθηκε η βυζαντινολογία που ενσωματώθηκε στα αρχαία ελληνικά και τα νεοελληνικά…αντίο! Ευχαριστούμε πολύ που δεν έσωσες το τμήμα!

Θα μπορούσα να μιλήσω και για προξενεία…αδιάφορα…όχι πάντα γιατί οι εργαζόμενοι σε αυτά δεν είναι κατάλληλοι ή αδιάφοροι (συμβαίνει και αυτό!) αλλά και γιατί το ελληνικό κράτος δεν ενδιαφέρεται για το τι εικόνα παρουσιάζουμε προς τα έξω. Έχουμε σουβλάκι και συρτάκι dance εμείς…τι άλλο θέλουμε;; Ένα γερό χέρι ξύλο!!


Λέω να σταματήσω εδώ…όχι γιατί στέρεψε το πηγάδι των αρνητικών παραδειγμάτων…αλλά το πηγάδι της υπομονής μου…

Ελλάδα δεν είναι μόνο ο γεωγραφικός χώρος που ορίζεται από τα σύνορά της!!!(τώρα θα μου πεις μήπως ξέρουμε να τα υπερασπιστούμε και αυτά;;!!!)

Υ.Γ. : Και τι θα γίνει κύριοι με την ελληνική τηλεόραση;; Στην απομόνωση τους έχουμε τους έλληνες του εξωτερικού…με την κουτσή ΕΡΤ SAT; Άντε και Αnt1; Τι χαζομάρα είναι αυτή που έχει τα δικαιώματα η NOVA αλλά δεν μπορεί να είναι κανείς συνδρομητής από το εξωτερικό(εκτός αυτών που δουλεύουν σε πρεσβείες και προξενεία);;; Έχετε σκεφτεί ότι μπορεί να είναι η μόνη γέφυρα για κάποιους ανθρώπους με τη χώρα και τη γλώσσα τους; Αλλά καλά κάνουν κύριοι όσοι έχουν NOVA παράνομα και όσοι κατεβάζουν τα πάντα από το Internet…πάλι παράνομα!!! Ας προσέχατε!
 
Εκφράστηκε η Giramondo at Τετάρτη, Μαΐου 24, 2006 | 31 Εσύ τι λες;
Τρίτη, Μαΐου 23, 2006
Ένα από τα πράγματα που πραγματικά σιχαίνομαι είναι να είμαι άρρωστη. Μέχρι πρόσφατα είχα βρει και την κατάλληλη αντιμετώπιση…παίρνουμε μία ασπιρίνη…σκεπαζόμαστε μέχρι τα αυτιά, βρίζουμε όποιον τολμήσει να μπει στο δωμάτιο ή να πάρει τηλέφωνο και μετά από αυτή τη θεραπεία κάποια στιγμή ο πυρετός μας έλεγε αντίο.

Όχι όμως και αυτή τη φορά. Πήρα το φάρμακό μου…σκεπάστηκα…και περίμενα…σε αυτό το σημείο κάποιο ενοχλητικό στοιχείο άρχισε να ρωτάει κάθε πέντε λεπτά αν είμαι καλά…εγώ άρχισα να βράζω ακόμα πιο πολύ όχι τόσο από τον πυρετό αλλά από τα νεύρα μου. Άλλαζα ιδρωμένα μπλουζάκια και έβριζα…αλλά το ενοχλητικό στοιχείο εκεί… γαϊδουρινή υπομονή!

Για καμιά δεκαριά λεπτά εξαφανίστηκε οπότε και φαντάστηκα ότι επιτέλους κατάλαβε τις απειλές μου και θα μπορέσω να ηρεμήσω.
Μα λάθος μου…λάθος μου!

Εκεί που έβραζα κάτω από τα σκεπάσματα και έμοιαζα με αφυδατωμένη ντομάτα...ανοίγει η πόρτα και εμφανίζονται τρία κεφάλια. Ένα το ενοχλητικό στοιχείο συν δύο άλλα …ένα αρσενικό και ένα θηλυκό που του έφερναν όμως πολύ.

- Να μπούμε; Να μπούμε; (Μέσα στη χαρά τα δύο κεφάλια!)

Τι να πει τώρα κανείς; Να πάτε στον αγύριστο;;;

- Ε…ναι φυσικά περάστε. Είμαι λίγο χάλια.
- Δεν πειράζει εμείς είμαστε εδώ και θα τα κάνουμε όλα!

Όλα ποια όλα; Τι θέλει να πει η τραγουδίστρια; Γαμώτο τι ζητάω…έναν υπνάκο και να πέσει ο πυρετός.

- Σε πονάει το κεφάλι; Ο λαιμός; Έχεις φάει κάτι;
- Όχι, όχι, όχι.

Θεούλη μου πόσες ερωτήσεις μπορεί να κάνει το δευτερόλεπτο;

- Για άσε με να δω το λαιμό σου…κάνε αααα…δυνατά…ααα…έτσι δεν με αφήνεις να δω… πιο δυνατά!(γιατρός γαρ το θηλυκό κεφάλι)
- ΑΑΑΑΑΑΑΑΑ……
- Πάω να σου κάνω ένα τσάι…και κάτι να φας.
- Μα…
- Δεν έχει μα…

ΓΓΓΚΚΚΚΡΡΡΡΡ

Για δέκα λεπτά περίπου ακούω διάφορους θορύβους που λίγο λόγω του πυρετού λίγο από τα νεύρα μου δεν αναγνωρίζω. Αρχίζω όμως να κοιμάμαι…

- Θέλεις λεμόνι στο τσάι;
- Πώς; Τι; Συγνώμη;
- Λεμόνι και πόση ζάχαρη;
- Χωρίς λεμόνι και καθόλου ζάχαρη.
- Πώς χωρίς ζάχαρη;

Ο πυρετός το αισθάνομαι ανεβαίνει…έχει σίγουρα φτάσει το μαγικό νούμερο 100!

- Δεν θέλω ζάχαρη ευχαριστώ.

Τρία λεπτά ηρεμία.

- Εδώ το τσάι και τα μπισκοτάκια.
- Ευχαριστώ.

Κάνω την προσπάθεια πίνω το τσάι και τα παρατάω.

- Μα δεν έφαγες.
- Ξέρετε δεν πεινάω, θέλω μόνο να κοιμηθώ.
- Εντάξει.

Εντάξει; Είπε εντάξει;;;; Γιούουυυπιιιι!!!!

Για κάποιο περίεργο λόγο ησυχία το σπίτι δεν είχε. Και μετά από δέκα λεπτά…

- Ρούχα για σιδέρωμα έχεις;
- Ε…όχι…

Έλεος, έλεος!!!

- Καλά είπα να κάνω κάτι αφού είμαι εδώ.

ΓΓΓΚΚΚΚΡΡΡΡΡ

Η εξάντληση επιτέλους νίκησε και κοιμήθηκα…
Λάθος μέγα λάθος…γιατί τα τρία κεφάλια…όσο εγώ κοιμόμουν χόρευαν…




συνεχίζεται…




Amsterdam Απρίλιος 2006

 
Εκφράστηκε η Giramondo at Τρίτη, Μαΐου 23, 2006 | 3 Εσύ τι λες;
Παρασκευή, Μαΐου 19, 2006
Για πολλά χρόνια δεν είχα θέσει στον εαυτό μου πολλά ερωτήματα σχετικά με τη θρησκεία.
Με βάφτισαν οι γονείς μου όταν ήμουν μωρό, πήγα σχολείο και για καμιά δεκαριά χρόνια παρακολούθησα το μάθημα που ονομαζόταν θρησκευτικά, κάθε Πάσχα πήγαινα στην εκκλησία…άντε και των Φώτων…και καμιά φορά έμπαινα σε εκκλησίες άδειες και άναβα κεράκια…αν το έκανα γιατί πίστευα ή γιατί μου αρέσουν τα κεριά δεν το ξέρω.

Κάποια στιγμή της ζωής μου βρέθηκα σε μία χώρα…ή πιο σωστά σε μία πρώην χώρα που τώρα είναι μέρος μίας άλλης χώρας και ψάχνει την ταυτότητά της. Εκεί για πρώτη φορά ασχολήθηκα ουσιαστικά με λέξεις όπως αθεϊσμός και αγνωστικισμός…και που και που με το μουσουλμανισμό και το βουδισμό. Πήγα σε λειτουργίες των ευαγγελιστών, των βαπτιστών και των καθολικών…έκανα τους γύρους μου και άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί δέχομαι ότι τη λέξη π.χ. τραπέζι σε κάθε γλώσσα τη λέμε διαφορετικά και με το Θεό έχω/έχουμε τόσα προβλήματα;;;

Σε αυτή λοιπόν τη χώρα απέκτησα μία φίλη…για το θεό δεν είχαμε μιλήσει ποτέ…είχαμε μιλήσει όμως για τα κρυφά της όνειρα…και κάποιο από αυτά με τα χρόνια φάνταζε πιο μακρινό…μερικές φορές είχα μιλήσει με το δικό μου Θεό…όχι αυτόν που μου έμαθε το σχολείο και η ορθόδοξη εκκλησία…με τον καθαρά δικό μου Θεό που είναι ίδιος για όλους μας και που βρίσκεται παντού και πάντα…και του είχα μεταφέρει το κρυφό όνειρο της φίλης μου.

R-8.5.2006


Το όνειρο κάπου, κάπως , κάποτε έγινε πραγματικότητα και η φίλη μου αποφάσισε να βαφτιστεί, να ασπαστεί τον προτεσταντισμό…μάλλον θεωρεί πως χρωστάει κάπου την πραγματοποίηση του ονείρου της. Για να βαφτιστεί πρέπει να παρακολουθήσει μαθήματα και να βρει νονό. Το θέμα του νονού το λύνουμε σιγά σιγά μιας και είναι δύσκολο να βρει φίλους βαφτισμένους που να μπορούν να αναλάβουν αυτό το ρόλο. Τα μαθήματα είναι επίσης δύσκολα…και μιας και είμαι η μόνη χριστιανή φίλη που έχει…μου πέφτει ο κλήρος της συζήτησης και ανάλυσης του περιεχομένου των μαθημάτων. Ανάμεσα στα άλλα φτάσαμε και στο θέμα των θαυμάτων…άραγε να πιστεύουμε σε αυτά που υποστηρίζουν οι γραφές; …με ρώτησε…και αν δεν πιστεύουμε δεν αφαιρούμε το θεϊκό από τη θρησκεία μας; Απάντησα αυτό που πραγματικά πιστεύω…τις γραφές τις δέχομαι χωρίς να τις θεοποιώ και προτιμώ να πιστεύω στα θαύματα που ζω και στις στιγμές που αισθάνομαι κοντά στο Θεό.

Η ερώτηση- αν και έχει περάσει μία εβδομάδα- τριγυρίζει στο μυαλό μου…και τελικά τη βρήκα την απάντηση καλή μου φίλη…στα θαύματα πιστεύω…μόνο που πολλές φορές είμαστε τυφλοί και δεν τα βλέπουμε ακόμα και όταν είναι κάτω από τη μύτη μας…γιατί αυτά είναι τα θαύματα…τα θαύματα της ζωής…μας. Και κάθε φορά που σου χαμογελάει το ξέρεις και εσύ!

R-8.5.2006

Υ.Γ. : Με αγάπη...

 
Εκφράστηκε η Giramondo at Παρασκευή, Μαΐου 19, 2006 | 3 Εσύ τι λες;
adopt your own virtual pet!

SYNC ME @ SYNC