Τις προάλλες μίλαγα στο τηλέφωνο με την παιδική μου φίλη. Την ξέρω από το σχολείο και παρ’ όλο που η σχέση μας δεν ήταν πάντα ανέφελη είναι μία από τις πιο σημαντικές και μακροχρόνιες σχέσεις στη ζωή μου. Δεν μιλάμε συχνά και όμως όποτε μιλάμε ή συναντιόμαστε αισθάνομαι πως τίποτα δεν έχει αλλάξει. Και το σίγουρο είναι πως τον υπόλοιπο καιρό μου λείπει. Μου λείπει η εξυπνάδα της, το χιούμορ της, η καυστικότητα του λόγου της και πάνω απο όλα το γεγονός ότι όταν είμαι μαζί της γίνομαι διαφανής, δεν μπορώ να πω ψέματα...ούτε καν αυτά που λέω στον εαυτό μου γιατί...απλά με ξέρει καλά και δεν τα χάβει...άσε που πολλές φορές δεν με αφήνει να τα χάψω κι εγώ και με φέρνει αντιμέτωπη με αλήθειες που δεν θέλω.
Αυτή λοιπόν η φίλη στα 30 παρά κάτι μπήκε για τα καλά στον «κύκλο της μεγάλης αναζήτησης». Έτσι ονομάζω τη στιγμή που αρχίζουμε να ψάχνουμε τα πάντα και να δεν βρίσκουμε τίποτα. Ψάχνουμε...καλύτερη/χειρότερη δουλειά (σε εφημερίδες, σε γνωστούς, σε υπουργεία)...τίποτα...ψάχνουμε άντρα (στις παρέες, στα μπαρ, στο internet, στο δρόμο)...τίποτα...ψάχνουμε προσφορές (για ρούχα, για παπούτσια, για σπίτι) ...τίποτα...ψάχνουμε τον εαυτό μας (σε φίλες, σε ψυχολόγους, σε βοηθήματα)...τίποτα. Ο «κύκλος της μεγάλης αναζήτησης» δεν ανοίγει απαραίτητα για όλους, δεν ανοίγει την ίδια χρονική στιγμή, δεν έχει όρια ηλικίας. Απλά κάποια στιγμή ανοίγει και πολλές φορές αργεί/ξεχνάει να κλείσει.
Από τις παρατηρήσεις που κάνω τόσο γύρω μου όσο και γενικά στην παγκόσμια λογοτεχνία (αμέτρητα βιβλία με θέμα τα 30 α γενέθλια!), κινηματογράφο, τηλεόραση κλπ...βλέπω πως η γυναίκα στα 30 παρά κάτι ...30 και κάτι συχνά μπαίνει στον «κύκλο της μεγάλης αναζήτησης». Άλλες με περισσότερο στιλ και άλλες με λιγότερο! Όπως είπε και ένας γνωστός μου « οι γυναίκες μόλις πλησιάσουν τα 30...τρελαίνονται!» Για να το λέει κάτι θα ξέρει. Έχω και εγώ τρελαθεί...χωρίς καν να το καταλάβω; Και αν δεν έχω τρελαθεί έχω μπει στον «κύκλο της μεγάλης αναζήτησης» και παλεύω χωρίς αποτέλεσμα; Αδύνατο να βρω απάντηση...ποιος τρελός βλέπει την τρέλα του;
Βλέπει όμως την τρέλα του άλλου...ή μαλλον σε αυτήν την περίπτωση βλέπει έναν «κύκλο μεγάλης αναζήτησης» που έχει ανοίξει και δεν λέει να κλείσει...είτε γιατί ο κύκλος είναι τεράστιος και ισχυρός είτε γιατί χρονικά η παιδική φίλη είναι αδύναμη, ευάλωτη και κουρασμένη.
Σ’ αυτή λοιπόν τη φίλη μου την παιδική ... θέλω να πω πως την αγαπώ και τη σκέφτομαι και θέλω να είμαι δίπλα της ειδικά τώρα που ο «κύκλος της μεγάλης αναζήτησης» φαίνεται να μην έχει τέλος.
Υ.Γ. Δεν έκανα πλάκα ότι θα έρθω να σε πάρω και με αυτοκίνητο αν χρειαστεί...άσχετα αν στη γεωγραφία είμαστε και οι δύο τζιμάνια και μιλάγαμε για σύνορα ... που δεν υπάρχουν καν! Και μην ξεχνάς το κινητό είναι πάντα ανοιχτό όπως και ο «κύκλος της μεγάλης αναζήτησης» ...και είμαι μακριά σου μόνο όσες ώρες χρειάζεται το αεροπλάνο για να φτάσει στην Αθήνα...Αν και ελπίζω ότι πριν γίνουμε 30...θα μπεις και σε αεροπλάνα και σε βαπόρια...Μου λείπεις
Υ.Γ. Με αγάπη για όλες τις «30 παρά τέταρτο και 30 και τέταρτο»!
(Leipzig)
At 9/29/2005 9:09 π.μ., 
Marina
Με προβλημάτισε το πόστ σου.. Δεν είχα συνειδητοποιήσει αυτή την αναζήτηση των 30 παρα/και κάτι..
Στην περίπτωσή μου η αναζήτηση άρχισε απο τα 20 για οτιδήποτε άλλο εκτός απο άντρα, γιατί γρήγορα παντρεύτηκα, χώρισα, ξαναπαντρεύτηκα.. όχι οι άντρες δεν μου λείπουν..
αυτό που ακόμη αναζητώ στα 40+ είναι αυτό που δεν έχω βρεί..τον εαυτό μου..τι θέλω και αυτό το τελευταίο μονίμως αλλάζει, μήπως η αναζήτηση ονομάζεται κρίση μέσης ηλικίας?
At 9/29/2005 11:33 π.μ., Giramondo
Marinακι: Δεν θα την έλεγα κρίση μέσης ηλικίας γιατί:
α) ποια είναι η μέση ηλικία; Τώρα πια ζούμε 100 χρόνια...είναι τα 50; τα 60;; :)
β)εγώ αναζητήσεις, κρίσεις κλπ. έχω από τα 15 μου και αρκετά συχνά μάλιστα!Λες να είμαι από τα 15 μου στη μέση ηλικία;;(φτου!!)
Μαρκησία του Ο. (καλή μου συν-κουμπάρα)
Ναι ευτυχώς δεν ισχύει για όλες τις 30άρες (παρά και κάτι) αλλά ας δείξουμε αλληλεγγύη...μιας και δεν ξέρουμε πότε μπορεί να ανοίξει και ο δικός μας κύκλος αναζήτησης...
Darthiirακο: για να το λες κάτι θα ξέρεις...μιας όμως και φαίνεσαι ειδικός δεν μου γράφεις την ανδρική οπτική γωνία του θέματος... πρέπει να βοηθήσουμε, να συνδράμουμε στην κατανόηση των δύο κόσμων μας!!
Η πρόσκληση για την ανδρική οπτική γωνία πάει και στον street spiritάκο!!!
Είδατε βρε πως μιλάω στα αγόρια μας;;Για να μην λέτε!!
Φιλιά
At 9/29/2005 2:06 μ.μ., Giramondo
sadistria:(αλήθεια έχεις κανέναν να βασανίζεις;;ή έχεις απλά το όνομα χωρίς να έχεις τη χάρη;;;:)
Η περιγραφή που έγραψες μου έρχεται γάντι! Μην είσαι μέντιουμ;;;
Το γυριστρούλα μου το έδωσα εγώ σαν (ελεύθερη!!) μετάφραση του giramondo σε πιο παλιά post στο δικό μου blog(βλ.comments) και σε αυτό της scorpinas.Και μιας και είμαστε στο θέμα...scorpina που είσαι;;
el greko:Πρέπει να έχεις πάντα δίκιο εσύ;;;
Ευχαριστώ για την έκπληξη σήμερα!!!
Φιλιά
η γυριστρούλα
At 9/29/2005 4:47 μ.μ., Unknown
Όλος ο κόσμος κάνει την αναζήτησή του. Απλά ορισμένες φορές τις γυναίκες σας παίρνει από κάτω η αναζήτηση, καθώς αισθάνεστε ότι δεν φτάνετε ποτέ πουθενά και μεγαλώνετε. Αλλά το ίδιο συμβαίνει με όλους.
Όλοι κάνουν αναζήτηση και όλοι ψάχνουν κάτι, όλοι φοβούνται αν και πού θα φτάσουν και ίσως και πότε. Αλλά το θέμα δεν είναι πού θα φτάσεις. Το θέμα είναι να βλέπεις τί έχεις μπροστά σου και να προσπαθείς να βρείς στα "υπάρχοντα" τί θες και όχι να ψάχνεις να δημιουργήσεις καινούργια.
Φυσικά και ψάχνετε για νέα "δεδομένα" έτσι; Όλοι ψάχνουν. Απλά ψάχνεις για κάτι που σου "ξέφυγε", δεν μπορείς να δημιουργείς συνεχώς καινούργια δεδομένα...
Οπότε σε τέτοιες φάσεις δείχνετε να μην σας ευχαριστεί τίποτε και αυτό σκοτώνει.
At 9/29/2005 6:24 μ.μ., Unknown
Τα "δεδομένα" είναι απλά "δεδομένα" δεν είναι σωστά ή λάθος. Αυτά υπάρχουν. Αυτά βλέπεις πώς θα στρέψεις υπέρ σου....
Το να αναλλώνεσαι για να ψάχνεις καινούργια είναι άτοπο. Όλα προχωρούν προωθώντας και μεταβάλλοντας τα ήδη υπάρχοντα. Όχι δημιουργώντας καινούργια...
Ναι, δεν πήρε μόνο Δρακουλίνια. Πήρε και τυρογαριδάκια και τσίπς. Αλλά τα δρακουλίνια είχε πρώτη θέα...
At 9/29/2005 7:08 μ.μ., Unknown
ποστ για πολλη σκεψη. Αν και θα συμφωνησω με την Μαρινα, εμενα η αναζητηση ξεκινησε νωρις απο την ... εφηβεια. Παντρευτηκα στα 20 κατι, εγινα.... μια "δολια μανα τι τραβας", χωρισα πριν τα 30, αφησα την μαμα-Ελλαδα...μονιμα μεχρι τωρα, ξαναπαντρευτηκα στα ξενα, και αφου ξαποστειλα και την κορη - ενεκα ηλικιας και σπουδων - τραβολογιεμαι ακομη στα 40+ οχι για να αναζητησω τον εαυτο μου , μ'αυτον καλα τα παω ... νομιζω, απλα για να ΖΗΣΩ!!!!
καλο κουραγιο
At 9/29/2005 7:32 μ.μ., Giramondo
Κάτσε βρε darthiirako γιατί τα βλέπεις λίγο μονόπλευρα...
αν τα δεδομένα είναι π.χ. κακή δουλειά και μίζερη σχέση...να μην τα αλλάξω;...και θα μου πεις να προσπαθήσεις να την κάνεις καλύτερη κλπ. ... και σε αυτό συμφωνούμε να προσπαθήσω...αλλά ως πότε;; από τη φύση μου είμαι ξεροκέφαλη και προσπαθώ...αλλά τα τελευταία χρόνια άρχισα να καταλαβαίνω ότι ίσως δεν αξίζει τον κόπο...ο χρόνος δεν μου ανήκει...και είναι καθαρά τυχαίο...ότι δεν βρισκόμουν σε κάποιο τρένο, αεροπλάνο ή μετρό που ανατινάχθηκε!(για να μην μιλήσω για τη στέγη αρχαιολογικού χώρου στη Σαντορίνη που έπεσε και πλάκωσε τον κόσμο!!το άκουσες αυτό; φαντάσου να είχε έρθει στο δικό μου το κεφάλι όταν το έπαιζα χαρούμενη τουρίστρια!)
Ίσως πάλι και να έχεις δίκιο εσύ...εγώ δηλώνω ότι ακόμα ψάχνω απάντηση επί του θέματος...
Την επόμενη φορά να της κάνεις έκπληξη εσύ! Τι θα της φέρεις από την Κύπρο;;
Tinaki: Και η δική σου η απάντηση είναι για σκέψη... τελικά αυτό δεν θέλουμε όλοι; να ζήσουμε; μόνο που μερικές φορές μπερδευόμαστε με τα "πώς" και τα "γιατί"!!
Ας ζήσουμε καλά λοιπόν...και οι άλλοι ακόμα καλύτερα...
φιλιά
At 9/29/2005 10:36 μ.μ., Unknown
Δεν είπα αυτά που αναφέρεις εσύ ως δεδομένα. Δεδομένα είναι ΟΛΑ όσα έχουμε γύρω μας και μέσα σε αυτά ελισσόμαστε.
Εσύ το συγκεκριμενοποίησες και μάλλον έχασες το νόημά μου.
Το "πρόβλημά" σας έγκυται λοιπόν στο ότι όταν χάσετε τον "μπούσουλα" σας φταίνε όλα και νομίζετε ότι η μόνη λύση είναι να "ξαναγεννηθείτε" και όχι απλά να αλλάξετε τα δεδομένα.
Δεδομένα: Μιλάς για συγκεκριμένη σχέση, μιλάω για όλους τους ανθρώπους που έχεις γύρω σου (κάποιοι από αυτούς έχουν την δυναμική να γίνουν συγκεκριμένοι). Μιλάς για μία δουλειά, μιλάω για τις δουλειές που μπορείς να κάνεις
Δεν είναι θέμα δίκιου ή άδικου. Και δεν είπα ποτέ ότι δεν περνάνε όλοι τις αναζητήσεις τους και δεν σπάζονται όλοι πού και πού με την πραγματικότητά τους.
Άδικο έχεις όταν δεν προσπαθείς ή όταν παραιτείσαι (γιατί παραίτηση είναι) και λες ότι πρέπει να διαγράψεις τα πάντα και να ξεκινήσεις από το μηδέν.
Και εκεί εντόπισα το πρόβλημα που δήλωσα ότι "δεν βοηθάτε καθόλου μα καθόλου"...
At 9/29/2005 10:56 μ.μ., Giramondo
Ουσιαστικά...νομίζω ότι λέμε τα ίδια πράγματα...με άλλα λόγια. Από εκεί και πέρα ο "κύκλος της μεγάλης αναζήτησης" δεν έχει να κάνει με διαγραφή! Κάθε άλλο...έχει να κάνει με ψάξιμο...όχι μόνο νέων πραγμάτων...αλλά και λύσεων. Έχει να κάνει με σκέψεις...έχει να κάνει με το ποια είμαι, τι κάνω και τι θέλω...χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αναιρώ με τη μία οτιδήποτε υπάρχει ήδη.
φιλιά
για ρώτα και μας τους και τέταρτο... τι τραβάμε από τους εαυτούς μας αλλά και από τις γυναίκες παρά τέταρτο και τέταρτο... γιατί δεν φτάνει το δικό μας άγχος μάς φορτώνουν και το δικό τους... άσε ξέρεις τι κουβαλάω;;;