Παρασκευή, Μαρτίου 30, 2007
Το μισό ρεπερτόριο του ελληνικού τραγουδιού…αναφέρεται σε κάποιον/ κάποια παρατημένο/ -η!
Οι παρατημένοι μάλιστα πονούν, υποφέρουν και χτυπιούνται.
Θα έδιναν τα πάντα για να έχουν το αντικείμενό του… πόθου τους πίσω.
Θυσιάζονται, πίνουν, καπνίζουν, προσπαθούν να ξεχάσουν…και πάει λέγοντας!
Και ρωτάω…γιατί κανείς δεν γράφει για τον πόνο αυτού που φεύγει;
Οι παρατημένοι μάλιστα πονούν, υποφέρουν και χτυπιούνται.
Θα έδιναν τα πάντα για να έχουν το αντικείμενό του… πόθου τους πίσω.
Θυσιάζονται, πίνουν, καπνίζουν, προσπαθούν να ξεχάσουν…και πάει λέγοντας!
Και ρωτάω…γιατί κανείς δεν γράφει για τον πόνο αυτού που φεύγει;
Ε…κυρία…γιατί;
Δεν πονάει, άραγε, αφού ελπίδες και όνειρα προδόθηκαν…οπότε και αναγκάζεται να φύγει;
Δεν χτυπιέται σε μπαράκια με φίλους για να καταλάβει τι πήγε στραβά;
Δεν αποφεύγει όλα τα μέρη που πήγαιναν μαζί…απλά για να μην θυμάται;
Ποιος είπε ότι ο πόνος είναι αποκλειστικό δικαίωμα αυτού που μένει;
Δύναμη θέλει για να φύγει κανείς…
ΕΛΕΟΣ…κύριοι τραγουδοποιοί...ΕΛΕΟΣ
ήθελε να φύγει και έφυγε...και δεν γυρνάει πια…
ας πρόσεχα/ ας πρόσεχες/ ας πρόσεχε/ ας προσέχαμε/ ας προσέχατε/ ας πρόσεχαν…
Ας προσεχ…
πραγματι..αλλα δυναμη θελει και στις δυο περιπτωσεις..καθε αλλαγη δυσκολη,ειδικα οταν εχει μεσολαβησει ενας ερωτας και καποιες κοινες στιγμες..σιγουρα ο πιο δυνατος αυτος που φευγει..