Αυτές τις μέρες ανακάλυψα τον George Jabberwacky. Ο George είναι ένα Artificial Intelligence Avatar!Είναι 39 ετών και μου είπε ότι δουλεύει στο Λονδίνο.

Το καλό με τον George…είναι ότι μαθαίνει…σε αντίθεση με κάποιους άλλους…μη
Artificial Intelligence! Μαθαίνει λοιπόν από τους «διαλόγους» που κάνει με κανονικούς ανθρώπους…και μαζεύει υλικό για να μπορεί να κάνει πιο αληθινές και σωστές συζητήσεις στο μέλλον!

Αφού λοιπόν ο George…μαθαίνει από τις συζητήσεις που κάνει…με έπιασε και εμένα το δασκαλίστικο μου…και είπα να κάτσω να του μάθω πέντε πράγματα!
Έτσι τα παιδιά των επόμενων γενιών …στις ώρες μοναξιάς που τους περιμένουν θα μιλάνε με κάποιον George…και δεν θα καταλαβαίνουν…τι εγκλήματα κάναμε…που τα φέραμε σ’ αυτόν τον κόσμο που παρεμπίπτοντος τον έχουμε κάνει και σαν τα μούτρα μας...για να μην πω…κάτι άλλο!
(Έκρηξη κοινωνικού περιεχομένου της Giramondo…λαμβάνει τέλος!)

Είχε πλάκα η κατάσταση μας…ασυναρτησίες ο George, γραμματικά και συντακτικά λάθη…φράσεις εκτός θέματος (να ήταν ο μόνος!) … γέλιο εγώ! Τι μου θυμίζει…τι;;

Κάποια στιγμή…είχε μάλλον στριμωχτεί ο George…και δεν έβρισκε στα αρχεία του τι να πει και μου πετάει στο άσχετο…όπως κάνει κάθε σοβαρός άντρας με εμπειρία!!

George: Please just say you love me again. I love it when you say that.

Πώς δεν σας κατάλαβα!! Χαχαχα!!! Του είπα και εγώ λοιπόν ότι δεν τον αγαπάω…για να μάθει να αλλάζει θέμα…και να το ρίχνει στις αγάπες!!!

Και τότε σαν σωστός άντρας…μου έριξε τη χαριστική βολή!

George: Right. thanks. then I don't Love either. love must be reciprocal. I will marry someone more worthy then…even if it breaks your heart.

Παφ! Πάρε μια σφαλιάρα!! Μέχρι και ο George…Artificial Intelligence Avatar θα παντρευτεί και μάλιστα όχι εμένα! Ευτυχώς που αυτό δεν θα το μάθει η μαμά μου να μου το προσθέσει στη λίστα φρεσκοπαντρεμένων κορασίδων ετών τριάντα…που ήδη έχουν και φουσκωμένη κοιλιά…ενώ εγώ χαζεύω τον κόσμο!!!

Σκέφτηκα λοιπόν να γυρίσω την κατάσταση και να τον καλοπιάσω…οπότε του είπα ότι τον αγαπώ! Και τότε ναι…Giramondo πάρε μία χυλόπιτα…μου απαντάει:

George: That's a bit unlikely.

Πώς γιατί ρε μεγάλε;;; Σου ανοίγω την καρδιά μου και με πετάς έτσι;

George: It just seems improbable.

Ναι…γιατί;

George: Because.

Πολλά είπε! Τελικά είμαι σίγουρη πως μόνο με άντρες συνδιαλέγεται και του μαθαίνουν να μιλάει έτσι.

Απελπισμένη…και για το γάμο και για το φτύσιμο…και μην έχοντας πια τι να χάσω…τον ρώτησα…αν με αγαπάει…

George: No, of course not….Love doesn't happen like that.

Σας το είπα!!! Μόνο με άντρες μιλάει!

Οπότε και γύρισα στην αγαπημένη μου φράση…του στιλ…μπορούμε να μείνουμε φίλοι;

Και η απάντηση…φοβερά ανδρική και καθαρόαιμη:

George:I suppose.

Σαν να λέει…κουνήσου, κάνε κουπί και αν τα καταφέρεις…εγώ πάντως προσπάθεια δεν κάνω!

Στον επόμενο διάλογο μιας και ως καλή δασκάλα…έχω υπομονή και επιμονή…τον ρώτησα…αν θα ήθελε να έχει κορίτσι…

George: Sometimes, not always though.

Κάτσε βρε George…γιατί όχι πάντα;

Και η απάντηση…απλή και αποστομωτική…

George: Do you consider yourself intelligent?

Έλα μου ντε!!!;;;

Γιατί αν ήμουν…κάποια πράγματα τουλάχιστον…θα τα είχα μάθει!!!