Άνοιξε το βιβλίο που είχε πάνω στο γραφείο της. Το διάλεξε την προηγούμενη εβδομάδα στην έκθεση βιβλίου. Όταν εκείνος υπήρχε ακόμα μέσα στη ζωή της.
Τώρα αυτός έφυγε, το βιβλίο έμεινε και εκείνη δεν ξέρει απλά που είναι…ούτε αν έφυγε…ούτε και αν έμεινε.
Κοίταξε το εξώφυλλο και χαμογέλασε. Τη θεωρούσε πάντα επιφανειακή μιας και αγόραζε πολλά βιβλία μόνο λόγω του τίτλου τους. Εκείνος αγόραζε βιβλία με κριτήριο το περιεχόμενό τους. Πολλά από αυτά είχαν μάλιστα το ίδιο θέμα, αρκετά από αυτά δεν τα είχε διαβάσει ποτέ.
- Πόσο διαρκεί μια αγάπη;
Την είχε ρωτήσει ενώ περπάταγαν ανάμεσα στα περίπτερα της έκθεσης χαζεύοντας βιβλία.
- Μα όσο κι ένα βιβλίο! Για πάντα!
Του απάντησε γελώντας…και περιμένοντας την αντίδρασή του. Πάντα αντιδρούσε στις «κινηματογραφικές» όπως τις ονόμαζε θεωρίες της
- Μα ένα βιβλίο τελειώνει…όταν τελειώνουν οι σελίδες του!
Απάντησε με ύφος μάλλον βαριεστημένο.
- Τελειώνει το διάβασμα του βιβλίου…όχι η αξία του μέσα σου ή το πόσο σε άλλαξε…ούτε φυσικά και η ανάμνηση των ταξιδιών που σου χάρισε.
- Και η αγάπη;
Της είπε με το ύφος που δήλωνε ότι προκαλούσε την ονειροπόλα φύση της…μέχρι να την τσακίσει.
- Και η αγάπη…ακόμα και όταν τελειώνει το «διάβασμά» της…μένει μέσα σου, μένει η αξία της, το πόσο σε άλλαξε και η ανάμνηση των ταξιδιών που σου χάρισε.
- Θέλεις να μου πεις ότι μπορούμε να αγαπάμε ακόμα και αυτούς που μας πλήγωσαν;
Είχε ένα περίεργο τόνο στη φωνή του…ή μήπως της φάνηκε;
- Εκτός από ακραίες περιπτώσεις…που είναι αρρωστημένες και δεν μετράνε…ναι! Γιατί όταν αγαπάς κάποιον…τον αγαπάς για πάντα. Ακόμα και το μίσος αν θέλεις που νομίζουμε ότι αισθανόμαστε καμιά φορά…είναι μεταλλαγμένη αγάπη!
- Δεν μπορώ να το δεχτώ!
Ναι την κοίταγε περίεργα…σίγουρα.
- Όταν αγαπήσεις θα δεις.
Μιας και εμένα…δεν μ’ αγαπάς…σκέφτηκε…μα δεν το είπε.
- Έχω αγαπήσει και σταμάτα τις ειρωνείες!
Πες μου ότι έχεις αγαπήσει κι εμένα…σκέφτηκε…μα πάλι δεν του το είπε.
- Έχεις γνωριστεί με την αγάπη…δεν έχεις αγαπήσει!
- Δεν το δέχομαι…και δεν ξέρεις τι σου γίνεται!
Ναι…δεν ξέρω…ή ξέρω αλλά δεν θέλω να καταλάβω…γρήγορη σκέψη…που έδιωξε από το μυαλό της…κουνώντας το κεφάλι της δεξιά…αριστερά.
- Ίσως και να μην ξέρω τι μου γίνεται. Πες μου…έχεις αγοράσει βιβλία;
Την κατακεραύνωσε με το βλέμμα του και μετά απάντησε βαριεστημένα.
- Ναι…το ξέρεις άλλωστε.
- Τα έχεις διαβάσει όλα τα βιβλία που έχεις αγοράσει;
- Όχι!
Πού διάβολο θέλει να καταλήξει και πάλι; Σκέφτηκε εκείνος…και έψαχνε πως μπορούσε να αλλάξει θέμα! Τι του ήρθε να κάνει αυτήν την ερώτηση στην αρχή;
- Είδες…έτσι είναι και με την αγάπη. Μπορείς να την έχεις…χωρίς να σημαίνει ότι έχεις αγαπήσει…όπως ακριβώς έχεις ένα βιβλίο στο ράφι σου…χωρίς να το έχεις διαβάσει!!
Έσβησε τη λάμπα του γραφείου της.
Έτσι αισθανόταν και εκείνη…σαν ένα αδιάβαστο βιβλίο…με τον τίτλο «συννεφένια».
Όμορφος τίτλος δεν νομίζεις;
Χαμογέλασε στον εαυτό της…που έβλεπε μέσα από τη σβησμένη οθόνη του υπολογιστή της.
Κρίμα μόνο «συννεφένια» που διαβάζεις όλα τα βιβλία…ακόμα και τα κακογραμμένα!
At 10/07/2006 2:55 π.μ., 
Giramondo
γιώργος...θετική μου ενέργεια...δεν ξέρω αν το "διάβασμα" μπορεί να διαρκέσει για πάντα...αλλά αν μπορούσε θα ήταν υπέροχο! :)
Ηω-λιθικός... πολλά :)...και για σένα!
Anonymous...στα ταξίδια το ρίχνουμε όλοι...έχω την εντύπωση! :)...Όταν θέλεις ονοματάκι...να μου πεις να γίνω η νονά σου!!! ΟΚ;;; :)(πες ναι...πες ναι!!)
Aenaos...βρε...το εγγονάκι μου!!:)
Ευχαριστώ για τη φωτογραφία. (έχει και άλλες αν κοιτάξεις στο Σεπτέμβριο)
Όλοι μπορούμε να το πούμε...ο χρόνος βοηθάει πάντα!!
Άκου τη γιαγιά!!
φιλιά πολλά
At 10/07/2006 6:26 μ.μ., maika
..μα ο τύπος ήταν χαζός...
Τι ήθελε μια "Συννεφένια" μαζί του?? έλα Παναγία μου... καλέ αυτός, άντε να είχε διαβάσει μερικά αναγνωστικά κι αυτό είναι όλο...σιγά μη μπορούσε να διαβάσει τη "Συννεφένια"....
Βρε ουστ!απο δω... μας πλήγωσε και το κορίτσι...ο παλιοχαρακτήρας...
Έλα Συννεφένια... ρίχτου μια βροχή και πνίχτον για να μάθει!!
At 10/09/2006 8:32 μ.μ., Καπετάνισσα
Πόσα ταξίδια μπορούμε να κάνουμε, πες.
Πόσες διαδρομές μπορεί να υπάρχουν σ' αυτόν τον κόσμο;
Πόσες διαφορετικές πορείες, πόσοι αλλιώτικοι δρόμοι να διαβείς...
Πόσοι χάρτες, πόσες σελίδες, πόσες λέξεις να φυλλομετρήσεις.
Πόσα μάτια να κοιτάξεις, πόσες αγάπες να περάσουν, άλλες να σταθούν, μερικές να σε γλυκοκοιτάξουν...
Πόσοι άνθρωποι, πόσες πατρίδες...
Τόσοι και τόσα κι άλλα ακόμη, ώστε να μένουμε πάντα αδιάβαστοι.
Και πάντα, με τη ψυχή διψασμένη...
At 10/13/2006 6:54 μ.μ., Giramondo
Αδαής...δύσκολα τα πράγματα και για τις θάλασσες και για τα σύννεφα καλέ μου. Δύσκολα... :)
maika...ναι δεν είχε σκεφτεί να ρίξει καμια βροχή...καλή ιδέα!! :)
Attalanti...παιδί μου δυστυχώς υπάρχουν και αυτοί που νομίζουν ότι και χωρίς να διαβάσουν το βιβλίο τα ξέρουν όλα!! σματς :)
synas...ακόμα κι αν το βλέπεις ότι είναι κακογραμμένο...δεν θέλεις να το παραδεχτείς...συμβαίνει. :)
Ηω-λιθικός...προσέχω πάντα! :)
Καπετάνισσα...αδιάβαστοι και με ψυχή διψασμένη...σωστά...ας διαβαστεί τουλάχιστον ο πρόλογος...δύσκολο; :)
liliputaner...σοφή σε βρίσκω εγγονούλα μου...εμείς τη δίνουμε την αξία! :)
maika...καλησπέρα!!! :)
φιλιά πολλά
Είναι άραγε και το μίσος πράγματι μεταλλαγμένη αγάπη;;;
Ένα βιβλίο με εντυπωσιακό εξώφυλλο, ελπιδοφόρα εισαγωγή καταλήγει να είναι από τα πιο κακογραμμένα που διαβάσαμε ποτέ.
Τι μας μένει;
Η γνώση. Μην κρίνεις πια τόσο επιφανειακά, μην εντυπωσιάζεσαι από το ξεκίνημα. Ο επίλογος θα σε απογοητεύσει, η βαριεστημάρα και η απογοήτευση που θα βιώσεις θα είναι μεταλλαγμένο ενδιαφέρον;
Ούτε μια θεσούλα στο ράφι μου δεν χαλαλίζω. Βάφτισε το όπως θες.
Καλώς όρισα, καλημέρα.
At 10/23/2006 9:08 μ.μ., Giramondo
BadlyDrawnBoy...είμαστε εκτός θέματος...αλλά δεν έχει να κάνει!! :)
VITA MI BAROUAK...μου πάει...λες; Ίσως...αν και δεν είμαι σίγουρη...αλλά δεν είμαι και για κάτι σίγουρη!! :)
argyrenia...καλώς όρισες!! :) Δεν διαφωνώ...είναι ο καθένας μας διαφορετικός...δεν είναι; Εγώ...τώρα καθαρίζω το ράφι μου!!:)
γιώργος...καλέ μου...δεν ψάχνω βιβλία...τον εαυτό μου ψάχνω...αυτήν την περίοδο τουλάχιστον! :)
Μαράκι...σωστή η σκέψη!!!Κάλώς μας ήρθες!! :)
Φιλιά πολλά!!
εύχομαι η 'συννεφένια' να βρει ένα βιβλίο
που να μην είναι κακογραμμένο
και να διαρκέσει το διάβασμά του για πάντα...
αν, και μεταξύ μας, το για πάντα είναι επικίνδυνο...
καλησπέρα γυριστρούλα...