Σάββατο, Σεπτεμβρίου 30, 2006
Με έχασα…μήπως με βρήκε κανείς;;
Χάθηκα κάπου στον κόσμο…δεν ξέρω να σας πω δυστυχώς ούτε καν τις συντεταγμένες…για αυτό αν έχετε την καλοσύνη ψάξτε όπου κι αν είστε!!!
Χάθηκα κάποια ώρα που δεν ξέρω καν να προσδιορίσω…ίσως ήταν η στιγμή που πήρα μεγάλες αποφάσεις…ίσως πάλι και να ήταν η στιγμή που δεν πήρα καμία απόφαση! Οπότε όποια ώρα κι αν είναι σας παρακαλώ…ψάξτε να με βρείτε!
Χάθηκα χωρίς να ξέρω τι ρούχο συναισθημάτων φορούσα την ώρα της εξαφάνισης…γιατί αλλάζουν κάθε λεπτό και περνάνε ερήμην μου από την απέραντη ευτυχία…στην απόλυτη δυστυχία. Για αυτό ότι διάθεση κι αν έχετε…αν μπορείτε…ψάξτε να με βρείτε!!
Χάθηκα χωρίς να ξέρω το γιατί…απλά συνέβη…ήμουν απασχολημένη με τα πάντα και με τίποτα…με όλους και με εκείνον…πάνω απ’ όλα με εκείνον…και μία μέρα ξύπνησα…και απλά δεν με βρήκα! Το σώμα περιφερόταν χωρίς εμένα! Αν θέλετε…ψάξτε να με βρείτε!
Και εγώ δεν κάθομαι…ψάχνω κι εγώ…μέρα και νύχτα…παντού…μέσα στο σπίτι…έξω από το σπίτι…στη γειτονιά…σε χώρες μακρινές…στο μυαλό μου…στην ψυχή μου…στα μάτια των άλλων…στα δικά μου μάτια…στα μάτια εκείνου…και βρίσκω κάτι που μου μοιάζει μα δεν είμαι εγώ…γιατί απλά με έχω χάσει…μήπως μπορείτε να κάνετε τον κόπο να με βρείτε;
Και είναι πράγματι πολύ δύσκολο το να σε έχεις χάσει…και είναι πράγματι τραγικό το να σε ψάχνεις και να μη βρίσκεις τίποτα…γιατί χάνεις τις ελπίδες σου…δεν ξέρεις καν αν υπάρχεις πια…ή αν υπήρξες και ποτέ…μήπως ήσουν εύρημα της κουρασμένης σου αντίληψης;
Και συνεχίζω την αναζήτηση στα τυφλά…αφού ενδείξεις δεν έχω…ψάχνω σε αυτά που νομίζω ότι θέλω, ψάχνω σε αυτά που θέλουνε οι άλλοι…σε αυτά που θέλω εγώ δεν γίνεται να ψάξω…αφού δεν ξέρω καν ποια είναι…αφού με έχω χάσει…σημείο επαφής δεν έχω κανένα.
Και ο δρόμος δεν έχει τέλος…αν και μοιάζει…ίσιος…να φταίνε οι πλατείες που μοιάζουνε με τσίρκο και εγώ γυρνάω γύρω-γύρω αντί να πάρω την έξοδο που θα με βγάλει στο δρόμο μου;
Και η ανηφόρα συνεχίζει…και δεν με βρίσκω…μήπως με βλέπεις;…από την άλλη οι ανηφόρες ποτέ δεν σου άρεσαν…οπότε μάλλον δεν με ακολουθείς…και πώς να βρεις κάτι που δεν μπορείς να ακολουθήσεις;
Και σκέφτηκα και να με ξεχάσω…να με αφήσω…αφού χάθηκα και δεν ξέρω να γυρίσω. Να με φτιάξω νέα…και να τα κάνω όλα σωστά. Και το προσπάθησα…και το κατάφερα εν μέρει…ίσως για λίγο μέχρι να με βρω…ίσως και για πάντα…αν δεν τα καταφέρω ποτέ.
Υπάρχουν όμως οι αποδείξεις…καταραμένες αποδείξεις…αν δεν τις έβλεπα…αν δεν έβλεπα ένα πρόσωπο γελαστό…ίσως και να με έπειθα ότι δεν με έχασα…θα με έπειθα εύκολα ότι δεν είχα υπάρξει ποτέ…πριν από το τώρα…πριν από το πρόσωπο που δεν γελάει πια.
Με έχω χάσει…
Μήπως μπορεί κάποιος να με βρει;
Αμοιβή για την εύρεσή μου…ικανοποιητική!
Χάθηκα κάπου στον κόσμο…δεν ξέρω να σας πω δυστυχώς ούτε καν τις συντεταγμένες…για αυτό αν έχετε την καλοσύνη ψάξτε όπου κι αν είστε!!!
Χάθηκα κάποια ώρα που δεν ξέρω καν να προσδιορίσω…ίσως ήταν η στιγμή που πήρα μεγάλες αποφάσεις…ίσως πάλι και να ήταν η στιγμή που δεν πήρα καμία απόφαση! Οπότε όποια ώρα κι αν είναι σας παρακαλώ…ψάξτε να με βρείτε!
Χάθηκα χωρίς να ξέρω τι ρούχο συναισθημάτων φορούσα την ώρα της εξαφάνισης…γιατί αλλάζουν κάθε λεπτό και περνάνε ερήμην μου από την απέραντη ευτυχία…στην απόλυτη δυστυχία. Για αυτό ότι διάθεση κι αν έχετε…αν μπορείτε…ψάξτε να με βρείτε!!
Χάθηκα χωρίς να ξέρω το γιατί…απλά συνέβη…ήμουν απασχολημένη με τα πάντα και με τίποτα…με όλους και με εκείνον…πάνω απ’ όλα με εκείνον…και μία μέρα ξύπνησα…και απλά δεν με βρήκα! Το σώμα περιφερόταν χωρίς εμένα! Αν θέλετε…ψάξτε να με βρείτε!
Και εγώ δεν κάθομαι…ψάχνω κι εγώ…μέρα και νύχτα…παντού…μέσα στο σπίτι…έξω από το σπίτι…στη γειτονιά…σε χώρες μακρινές…στο μυαλό μου…στην ψυχή μου…στα μάτια των άλλων…στα δικά μου μάτια…στα μάτια εκείνου…και βρίσκω κάτι που μου μοιάζει μα δεν είμαι εγώ…γιατί απλά με έχω χάσει…μήπως μπορείτε να κάνετε τον κόπο να με βρείτε;
Και είναι πράγματι πολύ δύσκολο το να σε έχεις χάσει…και είναι πράγματι τραγικό το να σε ψάχνεις και να μη βρίσκεις τίποτα…γιατί χάνεις τις ελπίδες σου…δεν ξέρεις καν αν υπάρχεις πια…ή αν υπήρξες και ποτέ…μήπως ήσουν εύρημα της κουρασμένης σου αντίληψης;
Και συνεχίζω την αναζήτηση στα τυφλά…αφού ενδείξεις δεν έχω…ψάχνω σε αυτά που νομίζω ότι θέλω, ψάχνω σε αυτά που θέλουνε οι άλλοι…σε αυτά που θέλω εγώ δεν γίνεται να ψάξω…αφού δεν ξέρω καν ποια είναι…αφού με έχω χάσει…σημείο επαφής δεν έχω κανένα.
Και ο δρόμος δεν έχει τέλος…αν και μοιάζει…ίσιος…να φταίνε οι πλατείες που μοιάζουνε με τσίρκο και εγώ γυρνάω γύρω-γύρω αντί να πάρω την έξοδο που θα με βγάλει στο δρόμο μου;
Και η ανηφόρα συνεχίζει…και δεν με βρίσκω…μήπως με βλέπεις;…από την άλλη οι ανηφόρες ποτέ δεν σου άρεσαν…οπότε μάλλον δεν με ακολουθείς…και πώς να βρεις κάτι που δεν μπορείς να ακολουθήσεις;
Και σκέφτηκα και να με ξεχάσω…να με αφήσω…αφού χάθηκα και δεν ξέρω να γυρίσω. Να με φτιάξω νέα…και να τα κάνω όλα σωστά. Και το προσπάθησα…και το κατάφερα εν μέρει…ίσως για λίγο μέχρι να με βρω…ίσως και για πάντα…αν δεν τα καταφέρω ποτέ.
Υπάρχουν όμως οι αποδείξεις…καταραμένες αποδείξεις…αν δεν τις έβλεπα…αν δεν έβλεπα ένα πρόσωπο γελαστό…ίσως και να με έπειθα ότι δεν με έχασα…θα με έπειθα εύκολα ότι δεν είχα υπάρξει ποτέ…πριν από το τώρα…πριν από το πρόσωπο που δεν γελάει πια.
Με έχω χάσει…
Μήπως μπορεί κάποιος να με βρει;
Αμοιβή για την εύρεσή μου…ικανοποιητική!
μόνο εσύ μπορείς να βρεις τον εαυτό σου , αν δεν φοβηθείς να κοιτάξεις πολύ βαθιά μέσα του και να αφουγκραστείς τα θέλω του ...