Ως εκ τούτου αδυνατώ και να εξηγήσω την ανωμαλία που με δέρνει τόσο εν γένει…αλλά και ειδικότερα το τελευταίο διάστημα. Γιατί μία φίλη π.χ. που ασχολείται με τα ζώδια λέει ελαφρά τη καρδία ότι η έκλειψη είναι η αιτία του κακού και έχει τη σιγουριά ότι ο κόσμος της τον επόμενο μήνα θα πάει μια χαρά! Ένας άλλος φίλος που ξέρει από ψυχολογία…λέει διπολική κατάθλιψη…δεν κατάλαβα παρακαλώ;…και πάει παρακάτω.
Εγώ τι διάβολο να πω για τα χάλια μου; Δεν με αντέχω και δεν ξέρω και να το εξηγήσω, άσε που δεν ξέρω και από πού να αντλήσω πλέον αισιοδοξία! Μήπως ξέρει κανείς να μου ρίξει τα χαρτιά…να μου πει τον καφέ;;; Κάτι τέλος πάντων…ας μου πει και το αυγό!
Χαρά μέχρι υστερίας, Υστερία μέχρι ξέσπασμα. Δάκρυα χωρίς λόγο…γιατί ο ουρανός είναι μοβ…και κενό μέχρι το άπειρο!
Να είμαι άραγε σε φάση, να είμαι άραγε τρελή;
Και αν είναι φάση πότε θα περάσει και θα περάσει; Και αν είμαι τρελή…μπορείτε να με πάτε τουλάχιστον σε όμορφο τρελοκομείο; Με τοίχους χρωματιστούς!
Έχω να κοιμηθώ σωστά περίπου ένα μήνα…η αϋπνία έγινε κολλητή μου χωρίς να με ρωτήσει και ψάχνω να βρω άκρη και τίποτα δεν βρίσκω πέρα από κύκλους που δεν κλίνουν αλλά απλά επαναλαμβάνονται και συγκοινωνούντα δοχεία με περιεχόμενα που δεν αναμειγνύονται!
Και αν ξεσπάσεις πρέπει να το εξηγήσεις…μα δεν είναι κανείς εκεί που να θέλει να ακούσει τις εξηγήσεις που θέλεις να δώσεις…θέλει απλά τις εξηγήσεις του γιατί τόλμησες να τον ενοχλήσεις.
Γιατί αν τολμήσεις την ακριβή νιρβάνα μου να διαταράξεις…θα σε κάνω κομμάτια χωρίς να το σκεφτώ.
Και αν νομίζεις ότι σε εσένα αναφέρομαι…πάψε να συγχύζεσαι…το κέντρο του κόσμου μου δεν είσαι εσύ! Δεν είμαι καν εγώ! Είναι όσα δεν έχουν ακόμα έρθει…και ίσως και να μην έρθουν ποτέ! Γιατί δεν πρόλαβα…γιατί δεν μπόρεσα…γιατί…
Και αν αυτό σου κάνει για παραλήρημα…μάλλον έχεις δίκιο…και αν ξεκινά γελώντας…και καταλήγει χαμόγελο παγωμένο της αμηχανίας…και αν αναρωτιέσαι αυτό πώς γίνεται… θυμήσου τι σου έλεγα για αυτούς που γελάνε πολύ…ναι αυτοί που γελάνε πολύ κλαίνε ακόμα πιο πολύ όταν εσύ δεν τους βλέπεις…όταν τα φώτα της δικής τους παράστασης σβήνουν…αυτοί κλαίνε γοερά.
Κι εγώ κλαίω και γελώ και κλαίω και γελώ…κι έτσι ζω…αναθεματισμένη αγρύπνια…θα έρθω πάλι να σε βρω.
At 9/25/2006 2:49 μ.μ., 
r3b3t0skil0
Den einai tipota! Oloi ta pername auta! Einai kati to polu sinithismeno! Fisiologikotato tha elega! To exw pathei kai egw sto parelthon polles fores! Alloste ta dakria katharizoun matia kai psyxh. An thes mporeis na epikinoniseis mazi mou kai na sou dwsw simvoules.. afou me vgaloun prwta apo auto to klidomeno domatio kai mou lysoun ta xeria autoi oi kakoi anrthropoi me tis aspres stoles! :P
At 9/25/2006 5:19 μ.μ., ονειροπόλος πάνθηρ...
.....πω....πω....μόλις κατάλαβα γιατί η πρώην μου, εξαφανίστηκε.....ενώ τη Δευτέρα μού'λεγε ότι μ'αγαπάει...από την προηγούμενη Τρίτη και μετά "μη την είδατε"!!!Όπως νιώθεις εσύ πρέπει να ένιωθε!!:-))
Να σου πω?τώρα θες εξήγηση εσύ?
Τι καφέ βρε να σου πω?
Τη μισή Βραζιλία να βάλουμε στο μπρίκι και πάλι δε θα βγάλουμε άκρη!!!!
;-)))))))))))
At 9/25/2006 10:33 μ.μ., Giramondo
Αδαής...με καταλαβαίνεις...κάτι είναι και αυτό...γιατί εγώ...δεν με καταλαβαίνω πια...έχω χάσει την επαφή... :)
r3b3t0skil0...καλώς μας ήρθες!!Ποιος σε βάφτισε εσένα έτσι;; :)
Να πεις όμως να αλλάξουν τις άσπρες στολές...δεν μου αρέσουν...κάτι σε κόκκινο δεν έχουν;;
Ηω-λιθικός...περνάει...περνάει!! :)
uneverknowinlife...τι της έκανες βρε της κοπέλας και το έβαλε στα πόδια;;
πολλά πολλά φιλιά
άντε Giramondo ανέβα κι εσύ στο καράβι μας...
άντε παιδιά άλλος ένας και φύγαμε...
Πού πάμε τί σημασία έχει... αυτό που έχει σημασία είναι που είμαστε πολλοί..και δεν είμαστε μόνο ένας.... Αγάντα Giramondo!
Που θα πάει, θα γυρίσει κι ο τροχός
(όχι αυτός των βασανιστηρίων.. ο άλλος)...
Έλα σου λέω, λέω και καλά χαρτιά...μόνο καλά όμως... Άντε ανέβα!!
At 9/26/2006 1:35 π.μ., Attalanti
Α, ώστε από 'σένα το πήρα... Τώρα εξηγούνται πολλά. Γράφω ό,τι ξέρω από ίδια εμπειρία: σε λίγο δεν θα σε σηκώνουν από το κρεβάτι. Μπορεί εσύ να έχεις ξεχάσει να κοιμάσαι, το σώμα σου όμως το θυμάται και το έχει ανάγκη. Άφησέ το για λίγο. Άσε για λίγο τον έλεγχό του κι όλα θα πάνε λίγο καλύτερα. Μετά, περιμένουμε τα γλυκά σου όνειρα, εντάξει; Φιλί!
Σε καταλαβαίνω, απόλυτα...