Ήταν μια φορά κι έναν καιρό μια μικρή…μικρούλα. Οι γονείς της δεν είχαν χρόνο και την έστελναν πολλές φορές στη γιαγιά της. Μα τη μικρή…μικρούλα δεν την ένοιαζε γιατί η γιαγιά της ήταν μία νεράιδα. Της μάθαινε τα μυστικά των λουλουδιών, τη γλώσσα των ζώων, τις αλχημείες της κουζίνας, το χορό των κυμάτων, τη δροσιά της νύχτας με άρωμα νυχτολούλουδο. Της μάθαινε πως η ουσία είναι στο απλό…στη φέτα του ψωμιού…με τη φρέσκια τριμμένη ντομάτα και το χρυσό λάδι που τη χάιδευε… όταν η γιαγιά το άφηνε να στάξει από το μπουκάλι. Γιατί η γιαγιά όλα τα έκανε σαν χάδι…το λάδι στο φαγητό, το ζύμωμα, το μπόλιασμα, το τάισμα της Ήρας.

Η μικρή…μικρούλα μεγάλωσε και πήγε στο σχολείο…έτσι τα μαθήματα με τη γιαγιά σταμάτησαν…μα της έλειπαν συνεχώς και στα βιβλία του σχολείου μουτζούρωνε το όνομα του νησιού…και στα όνειρά της έβλεπε πως ξεκόλλαγε το σπίτι της και το κόλλαγε πάνω στο σπίτι της γιαγιάς νεράιδας.

Τρεις μήνες…περίπου…τόσο μπορούσε να περνάει με τη γιαγιά νεράιδα η μικρή…που δεν ήταν πια μικρούλα και έπρεπε να το καταλάβει. Πόσο μισούσε τη μεγάλη μουντή σιδερένια πόλη που την κράταγε μακριά από την ελευθερία και πόσο αγαπούσε τις μυρωδάτες νύχτες κάτω από την κληματαριά.

Η μικρή…που έγινε μεγάλη τελείωσε το δημοτικό…και έτρεξε να το πει στη νεράιδά της. Μα η νεράιδα χαμογελούσε…χωρίς όμως να γελά. Σαν να ήταν κουρασμένη. Και τα λουλούδια σαν να μην είχαν μυστικά…και τα ζώα σαν να μην μιλούσαν πια…η κουζίνα έμοιαζε έρημη…ενώ τα κύματα χόρευαν έναν άλλο χορό που η μικρή… μεγάλη δεν είχε ακουστά.

Ο Σεπτέμβρης ήρθε…μαζί με τα πρωτοβρόχια…και τον κεραυνό. Η γιαγιά νεράιδα αρκετά κουράστηκε στον κόσμο αυτό…έπρεπε να επιστρέψει στο νεραϊδόκοσμο. Μα τι κρίμα, είναι τόσο νέα ακόμα…έλεγαν οι γαρδένιες στα φούλια. Η μικρή…μεγάλη έγινε ξανά μικρή…μικρούλα και δεν καταλάβαινε.
- Θα μπορώ να πηγαίνω στο νεραϊδόκοσμο κι εγώ;

Ένα χρόνο κράτησε η γιαγιά νεράιδα τις δυνάμεις της πριν φύγει για το νεραϊδόκοσμο.

Και η μικρή…αρκετά μεγάλη πια την επισκέπτεται νοερά κάτω από την κληματαριά…με μία φέτα ψωμί, στολισμένη με τριμμένη φρέσκια ντομάτα και χρυσό χαδιάρικο λάδι. Αχ…πως μυρίζουν τα γιασεμιά.