Νομίζω πως είμαι πια…πάντα έτοιμη για το απρόβλεπτο…για την έκπληξη.
Μέχρι που κάποια στιγμή…γίνεται κάτι μικρό...μου χαλάει τη ροή των πραγμάτων και αισθάνομαι σαν το ψάρι έξω από το νερό. Αναπνέω;
Κάθομαι μετά και κοιτάω γύρω μου και ανακαλύπτω πως δεν είναι το μοναδικό πράγμα που έχει αλλάξει…απλά εγώ είμαι αλλού.
Και η ζωή είναι αλλού.
«Μην μ’ αφήνεις τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα»
Μήπως το θέλω…μήπως δεν το θέλω…
Και έχω βρει καταφύγιο σ’ εμένα που είμαι το μόνο σίγουρο…γιατί ακόμα κι εσύ σταμάτησες να είσαι ο φάρος μου.
Το έχεις προσέξει…πως τις τελευταίες μέρες ο ήλιος είναι θαμπός…τουλάχιστον εδώ…εκεί δεν ξέρω.
Το φεγγάρι δεν το κοιτάω πια…όλο κλαίει…και δεν το αντέχω.
Κάποιος παίζει φλογέρα…κάπου εδώ κοντά…το ακούω καθαρά…ένα τραγούδι χριστουγεννιάτικο…έχασα και άλλα επεισόδια;
Ο καθρέφτης μου με κοιτά με απορία…δεν με αναγνωρίζει πια.
Και προσπαθώ να ελέγξω…όσα ελέγχονται…και αυτά παραμένουν πεισματικά…εκτός ελέγχου.
«Ζω σ’ αυτό το σπασμένο βαγόνι…έχω αλλάξει…κι η ζωή με θέλει αλλιώς»
Και προσπαθώ να γίνω…κάπως…μα έχω χάσει τον κωδικό πρόσβασης και στο πρόγραμμα μου δεν μπορώ να μπω.
Αλήθεια πώς σπάνε οι κώδικες;
Δεν ψάχνω εσένα…εμένα ψάχνω…μα μου χρειάζεται χάρτης…μήπως ήταν ανάμεσα στα άλλα που έκαψες;
«Παίξαμε με ζάρια πειραγμένα»
Έπαιξα;
«Και ξανά μένουμε μόνοι»
Και μου λείπουν και τα μοναδικά μάτια…που λένε πάντα την αλήθεια.
Και με είχαν βαφτίσει Ευτυχία…μα επειδή το μάντεψαν…πως θα ήταν σχήμα οξύμωρο…με φώναζαν Φαίη…έτσι ένα όνομα που τίποτα δεν σημαίνει…για να ψάχνεις την ταυτότητά σου μια ζωή.
Μόνο κάπου σε κάποια χώρα…το ακούν σαν Fee…και έτσι με έκαναν νεράιδα…
Μα τι είναι μια νεράιδα χωρίς το μαγικό της ραβδάκι;
Και η πυξίδα μου…δεν βρίσκει…το δρόμο για το νεραϊδόκοσμο…τον κόσμο τον πραγματικά δικό μου… και είμαι πάλι χαμένη!
Μήπως ξέρεις πού είναι;
«Αν θέλεις να με βρεις
Στα εισαγωγικά: στίχοι τραγουδιών των Πυξ-Λαξ …
At 6/23/2006 9:34 μ.μ., 
Attalanti
Μανούλα, μη στενοχωριέσαι... Ίσως φταίνε τα γονίδια, αλλά - όπως βλέπουμε τα πράγματα - είναι φυσικό να νιώθουμε μερικές φορές ότι ζούμε σε λάθος αιώνα.
Δεν χρειάζεσαι χάρτη, γιατί δεν βλέπεις μόνο με τα μάτια. Δεν χρειάζεσαι κωδικούς, γιατί δεν μπαίνεις πάντα από την είσοδο (αλλά η καρδιά σου βρίσκει τρόπους). Ούτε ραβδί - κι αν σ' το έσπασαν, εσύ έχεις τη μαγική σου χρυσόσκονη. Ρίξε λίγη και σε 'μας...
Υ.Γ. Κι αν σε πείραξε κανένας, να μου πεις, γιατί έχω κάτι "καλούς" φίλους που θα τον πείσουν για το αντίθετο!
Μοναξιά μου όλα βγές στο μπαλκόνι να δείς την φωτιά στα χάρτινα φανάρια του νότου, εγώ ακόμα προσπαθώ να καταλάβω υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ σε αυτήν την πόλη των τρελών και εσύ εκεί κοιτάς την πυξίδα που κρατάει ένα παιδί που περπατάει με τα χέρια. Αχ και να ήξερες πόσες φορές δάκρυσα για σένα αγάπη διχασμένη!!!!
Avant que tout s'?veille
Attrapez-moi
Mais pas le bout des ailes
Une f?e c'est fragile parfois
Avant que minuit ne vienne
Attrapez-moi
Jeux de mains, jeux de M
Emoi
...και οι νεράϊδες είναι ευαίσθητες..