Απολαμβάνοντας τη φωτογραφία του post "
αδιέξοδο" της
raffinata:
Έξω διακρίνω ένα φως
που δεν γνωρίζω
Μα το άνοιγμα στενό
και δεν χωρώ
Ίσως το φως να ‘ναι ζεστό
και να ζεστάνει την ψυχή σου
Προσπάθησε χωράς
~~~
Έξω διακρίνω ένα φως
που δεν γνωρίζω
Μα το άνοιγμα στενό
και δεν χωρώ
Ίσως το φως να ΄ναι φιλικό
και να γιατρέψει την καρδία σου
Προσπάθησε χωράς
~~~
Έξω διακρίνω ένα φως
που δεν γνωρίζω
Μα το άνοιγμα στενό
και δεν χωρώ
Ίσως το φως να ΄ναι λαμπερό
και να φωτίσει το μυαλό σου
Προσπάθησε χωράς
~~~
Έξω διακρίνω ένα φως
που δεν γνωρίζω
Μα το άνοιγμα στενό
και δεν χωρώ
Ίσως το φως να ‘ναι χαδιάρικο
και να αναστήσει το κορμί σου
Προσπάθησε χωράς
~~~
Έξω διακρίνω ένα φως
που δεν γνωρίζω
Μα το άνοιγμα στενό
και δεν χωρώ
Προσπάθησε χωράς
Προσπάθησε χωράς
Προσπάθησε χωράς
Το ξέρω πως χωρώ…
Μα το αγάπησα πολύ αυτό το στενό
που με κάνει…να μην χωρώ…
Εκφράστηκε η Giramondo at Κυριακή, Ιουνίου 18, 2006 |
At 6/18/2006 6:06 μ.μ., ηω-λιθικός
Με όλο τον σεβασμό στο πραγματικά πολύ ωραίο κείμενο σου ... αυτά τα στενά δεν μπορείς να τα αγαπήσεις ...ούτε καν να τα συνηθίσεις....
φιλιά
At 6/18/2006 7:35 μ.μ., Giramondo
Έχω την αίσθηση όμως πως μερικές φορές από φόβο...επιλέγουμε να τα αγαπάμε...ίσως πάλι να είμαι μόνο εγώ έτσι.
At 6/18/2006 9:30 μ.μ., Memento aka a moment in life
τα στενα αυτα ειναι οπως η συννεφια...μερικες φορες (και θα συμφωνησω με την γυριστρουλα) τα αγαπαμε τα στενα, το σκοταδι, το γκριζο του ουρανου...ισως ομως οχι απο φοβο αλλα απο αναγκη να μελαγχολησουμε...ξερω ακουγεται τρελο, να νιωθεις την αναγκη να μελαγχολησεις αλλα ερχονται στιγμες που το νιωθεις!
πανεμορφη πανσεληνος... να εισαι καλα
At 6/18/2006 10:07 μ.μ., Memento aka a moment in life
ξερεις ποσες φορες με εχουν βγαλει τρελο, επειδη εδω στην Αγγλια ειμαι ο μονος ανθρωπος που ευχεται να εχει καθε μερα συννεφια;;;
και δεν ειμαι περιεργος, αλλα απλα οταν εχει ηλιο και ομορφες μερες δεν μπορεις να δουλεψεις μεσα στο εργαστηριο για 7-10 ωρες.... ενω αν εξω βρεχει, εισαι μια χαρα...και ειναι γλυκια η μελαγχολια!
At 6/18/2006 10:15 μ.μ., Giramondo
Τουλάχιστον...έχεις μία καλή δικαιολογία!!! :)
Γλυκιά...δημιουργική...μελαγχολία...γυρίσαμε στο "ρομαντισμό"...του προηγούμενου αιώνα!!
Για ανοίξτε τα βιβλία σας...
φιλιά
At 6/18/2006 10:41 μ.μ., Attalanti
Μπορείς να δεις τα στενά ως πύλες για τα επόμενα. Τότε θα αξίζει να στριμωχθείς λιγάκι, για να περάσεις και να δεις τι υπάρχει και τι έχεις κερδίσει.
Και μόνο ένα στενό να υπάρχει, το φως θα βρει το δρόμο προς εσένα, μην ανησυχείς, αλλά συνέχισε έτσι!
At 6/18/2006 10:50 μ.μ., Giramondo
γεια σου ταλαντούχα!!
Σωστά τα λες...απλά κάποιες στιγμές..."χουχουλιάζω" στα γνωστά...όχι για πολύ...για λίγο!!
φιλιά
At 6/18/2006 10:57 μ.μ., highfidelityshow
Το αγαπήσαμε πολύ αυτό το στενό...
Κι αν σταματήσει να είναι στενό?
Αν γίνει σπηλιά και μας προσφέρει καταφύγιο, ζεστασιά, γαλήνη και αγάπη?
Τότε θα είναι αυτό που πραγματικά θέλουμε?
At 6/18/2006 11:05 μ.μ., Giramondo
Αν συμβεί αυτό Zero...βράστα...τη χάσαμε τη μπάλα...είναι σαν να νομίζεις ότι παίζεις εντός έδρας και τελικά βρίσκεσαι εκτός!
φιλιά
At 6/19/2006 12:40 π.μ., Giramondo
Γειά σου χνουδένια...και τι να λέμε για τότε που τα "στενά" δεν σε αφήνουν να αναπνεύσεις και η "άπλα" είναι απέραντη και δεν ξέρεις που να πας...και κάθεσαι εκεί ανάμεσα...χωρίς αναπνοή και χωρίς προορισμό!!!
φιλιά πολλά
Memento aka a moment in life
Με όλο τον σεβασμό στο πραγματικά πολύ ωραίο κείμενο σου ... αυτά τα στενά δεν μπορείς να τα αγαπήσεις ...ούτε καν να τα συνηθίσεις....
φιλιά