Είμαι ένα κλαδί…
Δεν είμαι μεγάλο…δεν είμαι δυνατό…μα αντέχω
Αντέχω τον άνεμο, αντέχω τη βροχή, αντέχω το χιόνι.
Είμαι ένα κλαδί…
Μου αρέσουν όλες οι εποχές του χρόνου…και μου αρέσει να τις ζω.
Πιο πολύ απ’ όλες μου αρέσει η άνοιξη γιατί γίνομαι όμορφο, χαρούμενο, χρωματιστό.
Είμαι ένα κλαδί…
Αισθάνομαι χρήσιμο…με τα λουλούδια μου ομορφαίνω, με τους καρπούς μου χορταίνω, με τη σκιά μου ξεκουράζω.
Είμαι ένα κλαδί…
Το αγαπημένο μου παιχνίδι είναι το κρυφτό.
Ειδικά αν τα πουλιά που παίζουν το κρυφτό ανάμεσα στα φύλλα μου έχουν φαντασία.
Είμαι ένα κλαδί…
Έχω και τις δύσκολες στιγμές μου...το χειμώνα που κάνει κρύο και νοιώθω μοναξιά.
Ακόμα και τότε όμως χαμογελάω μην τυχόν και το καταλάβει κανένας.
Είμαι ένα κλαδί…
Ο αγαπημένος μου συνομιλητής είναι ο άνεμος του καλοκαιριού.
Είναι γλυκός και ευγενικός…μου ψιθυρίζει και με ξεμυαλίζει.
Είμαι ένα κλαδί…
Αγαπάω τα παιδιά…ειδικά τα σκανδαλιάρικα…αυτά που δεν φοβούνται.
Ανεβαίνουν πάνω μου και κοιτάνε με θάρρος μακριά.
Είμαι ένα κλαδί…
Λατρεύω…τις τρελές ιδέες...αυτές που δεν ξέρεις που θα σε πάνε αύριο.
Με κάνουν να αισθάνομαι ζωντανό.
Είμαι ένα κλαδί…
αντέχω...αγαπάω…ζω…αγαπάω…παίζω…αγαπάω…ονειρεύομαι…αγαπάω…υπάρχω…αγαπάω…δυσκολεύομαι…αγαπάω…μιλάω…αγαπάω…πονάω…αγαπάω.
Είμαι ένα κλαδί…
μπορείς να με λυγίσεις όσο θέλεις…πρόσεχε μόνο μην με σπάσεις.
At 7/13/2006 3:37 μ.μ., 
ηω-λιθικός
Είμαι ένα κλαδί…
Αγαπάω τα παιδιά…ειδικά τα σκανδαλιάρικα…αυτά που δεν φοβούνται.
Ανεβαίνουν πάνω μου και κοιτάνε με θάρρος μακριά.
Είμαι ένα κλαδί…
Λατρεύω…τις τρελές ιδέες...αυτές που δεν ξέρεις που θα σε πάνε αύριο.
Με κάνουν να αισθάνομαι ζωντανό.
Πολύ όμορφο giramondo
διάλεξα αυτούς τους στίχους για ευνόητους λόγους....
At 7/13/2006 8:20 μ.μ., γιώργος
αν το κομμάτι σου που ενώνεται με τον κορμό σου είναι υγιές και μεγάλο,
δεν έχεις να φοβάσαι ότι θα σπάσεις ποτέ...
μάλλον, αυτοί που θα κάτσουν επάνω σου και θα βάλουν σκοπό να σε σπάσουν,
θα πέσουν άπραγοι στη γη...
να προσπαθήσεις να τροφοδοτήσε από τον κορμό σου...
και να το μάθεις αυτό και στα παρακλάδια σου...
καλησπέρα γυριστρούλα...
At 7/13/2006 10:03 μ.μ., Giramondo
Attalanti:Παιδί μου που θες να πήγαν;...σ' εσένα...άντε να πήρε και τίποτα ο zero!:ρ ευχαριστώ.
Darthiirάκο...μιας και το ανέφερες...κοίτα μην μας βάλεις καμια φωτιά...και άσε τους άλλους!Αυτοί προσέχουν!:ρ
ηω-λιθικός...σε ευχαριστώ για τη φοβερή φωτογραφία που έβαλες στο blog σου...για ευνόητους λόγους...
Katerina...ευχαριστώ...εμένα μου άρεσε πολύ το lapsus...του comment σου...με εκφράζει!!:)
γιώργος:Το ξέρω...θετική μου ενέργεια...το ξέρω...υπάρχουν όμως και τα απρόσμενα...:)
Καλησπέρα και φιλιά πολλά
At 7/14/2006 12:00 μ.μ., Unknown
Είμαι ένα κλαδί
μπορείς να με λυγίσεις όσο θέλεις..
πρόσεχε μόνο μη με σπάσεις
Πολύ όμορφα λόγια, γραμμένα για
όλους μας
μέσα από αυτά ο καθένας μας βλέπει
τον εαυτό του
Διαβάζοντας βλέπω ότι είναι
γραμμένα για μένα τον ίδιο,
ότι αυτός που τα έγραψε με
γνωρίζει τόσο, πράγματι,
πολύ καλά
βλέπω ότι κάποιος άλλος με ξέρει
όσο καλά ξέρω εμένα
Καλό σου πρωινό
At 7/14/2006 7:14 μ.μ., Ρωξάνη
"Είμαι ένα κλαδί…
μπορείς να με λυγίσεις όσο θέλεις…πρόσεχε μόνο μην με σπάσεις."
Γιώργος
"αν το κομμάτι σου που ενώνεται με τον κορμό σου είναι υγιές και μεγάλο,
δεν έχεις να φοβάσαι ότι θα σπάσεις ποτέ..."
Παιδιά, σήμερα ειδικά πως μου παν αυτά τα λόγια..
Αλλ' όμως Γιώργο πόσο πείσμα προϋποθέτει, για να μη σπάσεις μέσα στην εγκατάλειψη..
και πόσος πόνος βουίζει μέσα στο γυροβόλι των ανέμων..
Ζero, θα ήθελα νά 'μουν καλαμιά..
Giramondo....
At 7/14/2006 9:17 μ.μ., Giramondo
suigenerisav...το ξέρω το τραγουδάκι:)84 ετών είμαι...μπορώ να σου τραγουδήσω εγώωω!!
Sailor...είναι όμορφο να βλέπεις ότι τελικά υπάρχουν και άλλοι που μοιράζονται τις σκέψεις σου. Σε ευχαριστώ.
Zero...κάτι σε καλαμιά στον κάμπο...να φανταστώ;; :ρ
(θα έρθει και η σειρά σου μικρέ!!)
Hliodendron: Θέλει πείσμα...και το έχουμε! Και αν δεν το έχουμε το βρίσκουμε!!
Και ναι γιατί όχι θα ήθελα να ήμουν καλαμιά...έχετε ακούσει τι όμορφα που τραγουδάνε μαζί με το αεράκι τις καλοκαιρινές νύχτες;;
φιλιά
Πού χάθηκαν όλ' αυτά τα γονίδια, πού; Γράφεις με δύναμη και ευαισθησία, ζώντας στο όνειρο, αλλά πατώντας γερά στη γη... Όσο πατά το κλαδί ενός δέντρου... Πάω να το ξαναδιαβάσω!
Καλημέρα!