Μερικές φορές κάθομαι και σκέφτομαι πόσα πράγματα θα μπορούσα να είχα μάθει από μικρή και τελικά αρνήθηκα να τα μάθω…γιατί απλά το «έσκαγα» από τα μαθήματα…που μου έδιναν.

Ένα από αυτά τα σημαντικά μαθήματα που εγώ αγνόησα μου το έδωσα η Κατερίνα.

Η Κατερίνα λοιπόν ήταν συμμαθήτρια μου στο σχολείο. Ήταν μία όμορφη, γοητευτική και έξυπνη κοπέλα με την οποία ως χαρακτήρες δεν είχαμε και πολλά κοινά…παράλληλα όμως μοιραζόμασταν πολλά χωρίς καν να το θέλουμε…μία κολλητή κοινή…αγάπη για το μπάσκετ…και την ομάδα της τάξης μας…κοινούς φίλους κατά διαστήματα…κοινό γούστο στα αγόρια…με τη διαφορά ότι αυτός που μας άρεσε ήτανε το αγόρι μου.

Είχαμε μία ανισόρροπη σχέση που έδινε assist για το καλό της ομάδας…και παράλληλα οι ατομικές προσπάθειες ήταν ύπουλες. Τη μία μέρα γελάγαμε στα αποδυτήρια και την επόμενη με έθαβε στο αγόρι μου σε ένα πάρτι που έτυχε να μην πάω. Η κοινή μας κολλητή ήταν η πράσινη ζώνη…μόνιμη στο να μαζεύει τα rebounds. Οι κοινοί φίλοι έπαθλο ενός αγώνα που επίσημα δεν ξεκίνησε ποτέ.

Εγώ μάλλον από το φόβο της αντιπαράθεσης…ποτέ δεν ζήταγα το λόγο για αυτά που άκουγα…όχι γιατί φοβόμουν την αντιπαράθεση με την Κατερίνα…φοβάμαι τον εαυτό μου στην αντιπαράθεση…που βγαίνει από τα όρια του.
Παραπονιόμουν, αναρωτιόμουν…μα δεν μίλαγα. Έκανα μπάσιμο και σκόραρα…και όταν δεν με έπαιρνε…απλά έδινα την μπάλα.

Κράτησε χρόνια η κολόνια. Μία μέρα στα ξαφνικά (όπως διάφορα που κάνω στα ξαφνικά χωρίς λόγο και αιτία) και βλέποντας την Κατερίνα να διασχίζει τον ίδιο στενό διάδρομο με εμένα για να πάει από το ένα προαύλιο στο άλλο…τη σταμάτησα…Ίσως γιατί πίστευα στην αξία του αιφνιδιασμού…ως μέσο επίθεσης…

-γεια…
-γεια…
-θα μου λύσεις μία απορία;
-ναι.
-μπορείς να μου πεις…γιατί όπου βρεθείς και όπου σταθείς ρίχνεις και κάποιο φαρμάκι για μένα; Σου έχω κάνει κάτι ή είναι απλά θέμα εξάρτησης…δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά; Αν έχω κάνει κάτι θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη.
-απλά δεν σε ανέχομαι…
-δεν σε κατάλαβα…
-γελάς συνέχεια…
-είμαι χαζοχαρούμενη…αυτό σου τη δίνει;
-όχι δεν είπα αυτό…
-αλλά;
-είσαι μόνιμα καλή με όλους…και χαμογελάς συνέχεια…μου τη δίνει αυτό!
-ε;;;
-ναι. (και έφυγε)
-σε αυτήν την περίπτωση το πρόβλημα είναι δικό σου…
(είπα χωνεύοντας…αυτό που μόλις είχα ακούσει.)

Αν την είχα προσέξει και ακούσει τότε…θα πέρναγα πιο καλά μετά! Αλλά είπαμε σιγά μην μάθαινα…

Όπου κι αν είσαι Κατερίνα σε ευχαριστώ.




Υ.Γ. : Τώρα τελευταία έχω μάθει να είμαι υστερική και νευρική με όλους…οπότε φαντάζομαι θα μπορούσα να τα βρω και με κάθε Κατερίνα…χαχαχα!!

Σε όποιον λέει κάτι αυτή η φωτογραφία...καλά να πάθει!! :)

Εγώ είμαι με ασπρόμαυρη στολή μπροστά και μάλιστα χόρευα ζευγάρι με την Κατερίνα!!

Μικρή αδελφή...εσείς είστε αυτές με τις κόκκινες φούστες;;;